வாழ்க்கை ஒரு விளையாட்டு

                                                                              

அந்த வேதனை மறைவதற்கு இரண்டு நாட்களாயிற்று.

வெற்றியும் தோல்வியும் விளையாட்டில் சகஜம்தான்.

ஆனால் இப்படி ஒரு தோல்வியை எளிதாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

என்ன ஆயிற்று.

ஒரு இறுதி ஆட்டத்தில் இப்படி ஒரு தோல்வி அடைவது ,அதுவும் ஒரு காலத்தில் அந்த விளையாட்டில் கொடிகட்டிப் பறந்த ஒரு நாடு,பல மறக்க முடியாத வீரர்களைத் தந்த நாடு, வெட்கப்பட வேண்டிய செய்தியே

பொதுநலவாய ஹாக்கி இறுதி ஆட்டத்தில் இந்தியா ஆஸ்திரேலியாவிடம் 7-0 என்ற கோல் கணக்கில் தோல்வியடைந்தது 

கோவில்பட்டியில் ஹாக்கி பயின்றவன்,தயான்சந்தை நேரில் பார்த்தவன்,ஓரிரு வார்த்தை பேசியவன்,அவரது மட்டை மாயததைக் கண்டவன்  என்ற முறையில் எனது வலி மிக அதிகம்.

நான் சிறுவனாக இருந்தபோது வானொலியில் கேட்ட ஒரு ஆட்டத்தின் நேர்முக வர்ணனையின் ஒரு பகுதி இன்னும் மறக்க முடியவில்லை.இந்தியா ,ஜப்பான் நடுகளுக்கிடையேயான போட்டி.இதோ அந்தப் பகுதி...ஆங்கிலத்தில்

“Gurudev to Deshmuk,Deshmuk to Gurudev,Gurudev to Dedhmuk,Deshmuk to Gurudev,Gurudev to Deshmuk,Deshmuk to Gurudev.........A Goal !

இந்தியா அன்று 11 கோல்கள் அடித்தது.

ஆனால் இன்றோ ,இந்தியா ஜப்பானிடத்தில் இருப்பது போல் தோன்றியது

கோவில்பட்டி குப்புசாமி நாயுடு நினைவு ஹாக்கிபோட்டியில் பல முறை. ஒரு அணியிடம் எதிர் அணி வாங்கிய பலத்த அடிகளைப் பார்த்திருக்கிறேன்.

கோவில்பட்டியிலேயே மூன்று அணிகள்--A,B,C  என்று. அதில் ஏஅணி சிறந்த அணி.மற்றும் லக்ஷ்மி மில்,பெரம்பூர் ரெயில்வேஸ், கோல்டன்ராக் ஆகிய சிறந்த அணிகள்.அப்போதெல்லாம் ரெயில்வே அணிகளில் பெரும்பாலும் சிறந்த ஆட்டககாரர்களாக விளங்கியவர்கள் ஆங்கிலோ இந்தியர்களே.

பெரம்பூரின் கார்,பொன்மலையின் காட்டர் நினைவில் நிற்பவர்கள்.

ஒரு முறை கோவில்பட்டி C  அணியில் ஆடுவதற்குக் கிடைத்த வாய்ப்பு பற்றி  அடுத்த  பதிவில்எழுதுகிறேன்.

..(இன்னும் வரும்)