”அண்ணே!விஷயம் தெரியுமா?”
“வெள்ளக்காளதானே?கேட்டு அதிர்ச்சியாயிட்டேன்
தம்பி.நேத்துக் கூடப் பாத்தேனே!இது ஆறுமுகம் குடும்பத்துக்கு மட்டுமில்ல;நம்ம கிராமத்துக்கே
பெரிய இழப்புதான்”
“நீங்க சொல்றது சரிதாண்ணே”
”பத்து மணிக்கு எடுத்துடுவாங்க போல,போய்ப்பாத்துட்டு
வரணும்.”
“வாங்கண்ணே போலாம்.”
”ஒரு மாலையும் வாங்கிட்டுப் போயிடலாம்;பெரிய
சாவில்லையா?”
ஆம்!அந்தக் கிராமம் முழுவதுமே அதிர்ந்துதான்
போயிருக்கிறது.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மக்கள் கூட்டம் கையில்
மாலைகளோடு ஆறுமுகத்தின் வீடு நோக்கிச் செல்கிறது.
ஆறுமுகமும் அவர் சகோதரர் ராஜாவும் மிகவும் துக்கத்தில் இருப்பது அவர்கள் முகத்தில்
தெரிந்தது.
விசாரிப்பவரிடமெல்லாம் ஆறுமுகம் சொல்லிக்
கொண்டிருந்தார்”இத்தனை வருசத்தில ஒரு நாக்கூட,ஒடம்பு சரியில்லன்னு படுத்ததில்ல.காலைல
எந்திருச்சிப் பாக்கேன்,உயிரில்ல.சிவன் கூப்பிட்டுக் கிட்டாரு போல.இதோ இந்த அறையில
இருக்கே,கோப்பைகள்,கேடயங்கள் எல்லாம் போட்டிகளில பரிசா வாங்கினவை.எல்லாரும் பாக்கட்டும்னுதான்
தெறந்து வச்சிருக்கேன். இந்த எழப்ப எங்களால
தாங்கவே முடியலை”
பகிர்ந்து கொண்டால் கொஞ்சம் சோகம் குறைய
வேண்டும்.மாறாக அதிகமாகிறது.
உடலை எடுக்கும் நேரம் வந்து விட்டது.
உடல் வாசனை நீரில் நீராட்டப்பட்டு,புதுத்
துணிகள் அணிவிக்கப்படுகிறது .பாட்டு ,கூத்து , தாரை தப்பட்டை முழங்க,வேட்டுச் சத்தம் அதிர இறுதி ஊர்வலம்
புறப்பட்டது.
ஊரெல்லாம் பின் செல்ல , மயானம் அடைந்து நல்லடக்கம்
செய்யப்பட்டது.
ஒரு சகாப்தம் முடிந்தது!
திருச்சி அருகில் உள்ள சூரியூரில் வெள்ளைக்
காளை என்ற ஜல்லிக்கட்டுக் காளை ஞாயிறன்று காலை 8 மணிக்கு மரணம் அடைந்தது!ஜல்லிக்கட்டில்தங்களைக்
கலங்க அடித்த காளையின் மறைவுக்காக மக்கள் கண்ணீர் சிந்தினர்.500க்கும் மேலானவர் மாலைகளுடன்
வந்து இறுதி மரியாதை செய்தனர்.1997 இல் ரூபாய் 70000/=க்கு வாங்கப்பட்ட காளை அன்று
முதல் பல ஜல்லிக் கட்டுகளில் வெற்றி பெற்றுப் பிரபலமானது.அதன் சமாதியில் ஒரு கோவில்
கட்ட அக்குடும்பம் தீர்மானித்திருக்கிறது!--(டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா 30-09-2013)
