என்னை முடக்கிப் போட்ட வின் 32

வெள்ளியன்று இரவு என் கணினி வின் 32 வைரஸ் தாக்குதலுக்கு ஆளானது!இன்று ,இப்போதுதான் பொறியாளர் வந்து சரி செய்து விட்டுப் போனார்.என்ன இருக்கிறது, என்ன போயிற்று எனத் தெரியாது.இரண்டு நாள் வலைப்பக்கமே வராமல் இருந்தது,இப்போது எழுதுவது கொஞ்சம் சிரமமாக இருக்கிறது.இன்று இரவு ஏதாவது எழுத வேண்டும் என நினைக்கிறேன்.

பொறியாளர் பேசியவாறே பணியில் ஈடுபட்டிருந்தார்.அவர் பேசியதில் ஒரு துணிவான தந்தை பற்றிய  செய்தி கிடைத்தது.ஒரு பெரியவர்.அரசு வேலையில் இருந்து ஓய்வு பெற்வர்.15 ஆண்டுகளுக்கு முன் மனைவியை இழந்தவர்.ஒரே பையன் .அவனைத் தானே வளர்த்து நன்கு படிக்க வைத்தார்.நன்கு செலவு செய்து திருமணம் செய்து வைத்தார்.வந்த மருமகள் சிறிது காலத்தில் வேலையை ஆரம்பித்தாள்.தங்களிருவருக்கும்,காலை,மதிய உணவு செய்து,சாப்பீட்டு எடுத்துக் கொண்ட பின் அவருக்கு எதுவும் வைப்பதில்லை.பெரியவரும் பக்கத்து ஓட்டலில் சென்று சாப்பிட்டு வந்தார்.

ஒரு நாள் மகன் அவரை அன்புடன் காரில் .தன் மனைவியுடன் அழைத்துச் என்றான்.. ஒரு முதியோர் இல்லத்துக்குச் சென்று சுற்றிக்காட்டி,பிடித்திருக்கிறதா எனக் கேட்டான்.அவர் தலையசைத்தார்.இனி நீங்கள் இங்குதான் தங்கப்போகிறீர்கள்.நான் மாதாமாதம் பணம் கட்டி விடுகிறேன் எனச் சொன்னான்.பின் அவர்கள் வீடு திரும்பினர்.

வீட்டில் அவர் மகனிடம் சொன்னார்”நீ உன் பணத்தில் வாங்கிய அனைத்தையும் தனியாக எடுத்து வை,ஏன் எதற்கு எனக் கேட்காமல் ”

மிகக்குறைந்த சாமான்களே இருந்தன. அவர் சொன்னார்”இதி நான் கட்டிய வீடு.நீ உன் சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே போய்விடு.”

இதை அவர்கள் எதிர்பார்க்கவில்லை.திகைத்தனர்.பெரியவர் உறுதியாயிருந்தார்.அப்போது இரவு நேரம்.நாளை காலை போகிறேன் என மகன் சொல்ல அவர் மறுத்தார்.பின் அவன் புறப்படக் கார் சாவியை எடுத்தான்.

அவர் சொன்னார்”அது நான் வாங்கிக் கொடுத்தது.”

அவர்கள் வெளியேறினர்.

வைரஸ் வந்தது,கதை கிடைத்தது.

பாராட்டப்பட வேண்டிய பெரியவர்.