துன்பம் எப்படிப் பட்டது?

உலகில் துன்பங்கள்,வேதனைகள்  நிரம்பியுள்ளன.ஆனால் அவற்றை வெற்றி கொள்வதும் நிகழ்ந்துகொண்டே இருக்கிறது

வலி என்பது தவிர்க்க இயலாதது;ஆனால் வேதனை என்பது வருவித்துக் கொள்வது.

சிலுவையில் அடிக்கப்பட்டபோது ஏசு பிரானுக்குச் சொல்லொணா வலி இருந்திருக்கும்.ஆனால் அதனால் அவர் வேதனைப்படவில்லை. மாறாக அந்த நிலையிலும் அதைச் செய்தவர்களுக்காக இறைவனை மன்னிக்கச் சொல்லி வேண்டும் அன்பு அவருக்கு இருந்தது.

வேதனைகள் சில நேரங்களில் கவலை எனும் உருவில் வந்து வாட்டுகின்றன.அது தன்னைத்தானே வருத்திக் கொள்ளும் செயலே.முல்லா நஸ்ருதீன் ஓரிரவு தூக்கம் வராமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தார்.மனைவியிடம் சொன்னார்”நான் அப்துல்லாவிடம் வாங்கிய கடனை நாளை தருவதாக வாக்களித்திருந்தேன்.ஆனால் அது என்னால் இயலாது”.நஸ்ரூதின் மனைவி அப்துல்லாவைச் சந்தித்து “என் கணவரால் நாளை பணம் தர இயலாது” எனக் கூறி விட்டுவந்து,கணவனிடம் சொன்னாள்”நீங்கள் தூங்குங்கள்.இப்போது அப்துல்லா கவலைப் படட்டும்!”

வேதனை என்பது பல நேரங்களில்,குற்ற உணர்வின் காரணமாக நமக்கு நாமே கொடுக்கும் தண்டனையாகி விடுகிறது.ஞானத்தைத் தேடிப் புறப்பட்ட புத்தர் தனது பழைய ஆடம்பர வாழ்வை எண்ணிக் குற்ற உணர்வுடன்  உண்ணா நோன்பை மேற்கொண்டார்.அதன் காரணமாக மயக்கமடைந்தார்.கண் விழித்த போது அவ்வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்த ஒரு பாடகன் தன் சீடனிடம்”இதோ இந்த  தம்பூராவின் நரம்புகளுக்குச்  சரியான அளவு அழுத்தம் கொடுத்தால்தான் சுருதி சுத்தமாக மீட்ட முடியும்,அதிகமானால் அறுந்து விடும்;குறைவாயின் தொங்கிப் பயனற்று விடும்.”புத்தர் புரிந்து கொண்டார்.வேதனைப்படுவது நரம்பை இழுத்து முடுக்குவது போல்; வெறும் இன்பங்களில் திளைத்தல் என்பது முடுக்காத நரம்பு போல் என்று.

வேதனை அனுபவிப்பது என்பது ஒரு சோம்பேறித்தனத்தின் சின்னம்; மனச்சோர்வில்ஆழ்த்தும்.இரு நண்பர்களுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப் பட்டது.ஒருவன் ஊமையாக,அழுதுகொண்டேசாகத் தயாரானான். 

மற்றவன்மன்னனிடம்சொன்னான் ”மகாராஜா! எனக்கு ஓராண்டு அவகாசம் கொடுங்கள்.நான்உங்கள்குதிரைக்குப்பறக்கக்கற்றுக்கொடுக்கிறேன் ”மன்னனும் ஒப்புக் கொண்டான்.பின் நண்பன் அது பற்றிக் கேட்ட போது அவன் சொன்னான்”ஓராண்டு என்பது நீண்ட காலம்.என்ன நடக்கும் என்று யாருக்குத் தெரியும்.அந்தக் குதிரை சாகலாம்.மன்னனே சாகலாம்.ஒரு வேளை குதிரை பறந்தாலும் பறக்கலாம்”

சிலருக்கு வேதனைப் படுவது என்பது மகிழக்கூடிய,மற்றவர் கவனத்தைக் கவரக் கூடிய செயலாக இருக்கிறது. ஒரு முறை ரயிலில் ஒருவர் சென்றார்.இரவு தூங்கும் நேரம்.கீழ்ப் படுக்கையில் இருக்கும் ஒருவர்”எனக்கு மிகவும் தாகமாக இருக்கிறதே” எனத் துன்பம் தோய்ந்த குரலில் சொன்னார்.மற்றவர் தன்னிடமிருந்த நீரை அவருக்கு அருந்தக் கொடுத்தார்.பின் உறங்க ஆயத்தமானார்.மீண்டும் அதே துன்பக் குரல்”ஐயோ!எனக்கு எவ்வளவு தாகமாக இருந்தது!”

நமக்கு வரும் வலிகளை நாம் எப்படி எதிர்கொள்ளப் போகிறோம்?