அவள் என்ன செய்யப் போகிறாள்?!

ஃபாதர் ஜெபராஜ் பாவ மன்னிப்புக் கூண்டுக்குள் வந்து அமர்ந்தார். 

பாவமன்னிப்புக் கேட்க வந்த பெண் பேச ஆரம்பித்தாள்.

“ஃபாதர்!நான் உயிர்களைக் காக்கும் புனிதமான மருத்துவத் தொழிலில் இருப்பவள்.ஆனால் உயிரை எடுப்பவளாக ஆகி விட்டேன்.எனக்கு மன்னிப்பு உண்டா?”

“மகளே!உன் மனப் பாரத்தை இங்கு இறக்கி வைத்து விடு.நீ மன்னிக்கப் படுவாய்.”என்றார் ஃபாதர்

”நான் படிப்பை முடித்துஎன் பணியைத் தொடங்கியபோது எண்ணற்ற கனவுகள் ஃபாதர். மிகப்பெரிய மருத்துவராக வேண்டும்.தேவைப்படுவோருக்கு இலவச சேவை செய்ய வேண்டும் என்றெல்லாம் மனக்கோட்டைகள்.  ஆனால் தொடக்கத்தில் நான் கவனித்த சில நோயாளிகள் உடல் நலம் பெறாத காரணத்தால் கைராசி இல்லாத டாக்டர் என்ற பெயர் வந்து விட்டது. நோயாளிகள்  வருகையே குறைந்து விட்டது.”

“அந்நிலையில்தான் எனக்கு நன்கு தெரிந்த ஒரு பெண்மணி,பெரிய இடத்தைச் சேர்ந்தவள்,தன் மகளுடன் வந்தாள்.மகள் யாரையோ நம்பி ஏமாந்து விட்டதாகவும்,அதனால்  கர்ப்பமாகி விட்டதாகவும்,யாருக்கும் தெரியாமல் அதைக் கலைக்க வேண்டும் என்றும் என்னைக் கேட்டுக் கொண்டாள். கொஞ்சம் யோசித்தேன்.இதுவும் ஒரு வகை உதவிதானோ,நமக்கோ வேறு நோயாளிகள் அதிகம் வரவில்லையே என்பதால் ஒப்புக் கொண்டேன். கொஞ்சம் நாள் கூட ஆகி விட்ட சிக்கலான் கேஸ்தான்.ஆனால் அதை வெற்றிகரமாக முடித்தேன்.நிறையப்பணமும் கிடைத்தது.”

“அதுதான் ஃபாதர்,தொடக்கம்.அதில் என் கைராசி மிகவும் பிரசித்தமாகி விட்டது.பிறந்து வாழும் உயிர்களைக் காக்க வேண்டிய நான்,பிறவா உயிர்களைச் சிதைக்கும் பணியை மேற்கொண்டுவிட்டேன்.நல்ல வருமானம்,வசதிகள் பெருகி விட்டன.இப்போது சில நாட்களாக என் மனம் உறுத்துகிறது.இந்தப் பாவத்தொழிலைத் தொடர்வதா என்ற கேள்வி எழுகிறது. என்னைக் கர்த்தர் மன்னிப்பாரா என்ற பயம் ஏற்படுகிறது.எனவேதான் இங்கு இருக்கிறேன். எனக்குப் பாவ மன்னிப்புக் கிடைக்குமா?”அவள்

ஃபாதர் சொன்னார்”எப்போது உன் பாவங்களுக்காக நீ வருந்தினாயோ அப்போதே நீ மன்னிக்கப் பட்டாய்.இனி அப்பாவத்தைத் தொடராமல் கவனமாக இரு.பாவம் செய்யத்தூண்டும் சந்தர்ப்பங்களைச்  சாத்தான் உருவாக்குவான்.கவனமாக இரு.கர்த்தர் துணையிருப்பார்”

அவள் போய் விட்டாள்.அன்று முதல் அத் தொழில் செய்வதை நிறுத்தி விட்டாள். ஏழை மக்களுக்கு இலவச மருத்துவ உதவிகள் செய்ய ஆரம்பித்தாள். அவர்களிடத்தில் அவளுக்கு நல்ல பெயர் கிடைத்தது.

இப்படி ஒரு ஆண்டு கடந்த பின் ஒரு நாள்---

இரவு மணி 9 இருக்கும்.அவள் வீட்டில் படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.அழைப்பு மணி ஒலித்தது. கதவைத் திறந்தாள்.ஃபாதர்  ஜெபராஜ் நின்று கொண்டிருந்தார். அவள் பரபரப்பாக, “வாங்க, ஃபாதர்,உள்ள வாங்க.சொல்லி அனுப்பியிருந்தால் நானே வந்திருப்பேனே,நீங்க இந்த நேரத்தில் வந்திருக்க வேண்டாமே” என்றாள்.

ஃபாதரின் முகத்தில் ஒரு இறுக்கம் தெரிந்தது”உன்னிடம் ஒரு உதவிக்காக வந்திருக்கிறேன். செய்வாயா?”

“என்ன ஃபாதர் இப்படிக் கேட்கிறீர்கள்.செய் என்று சொல்லுங்கள். செய்கிறேன்.”

ஃபாதர்  கதவுப்பக்கம் பார்த்தழைத்தார்”ராணி ,உள்ளே வா”

உள்ளே வந்த அப்பெண்ணை அவள் சர்ச்சில் பார்த்திருக்கிறாள்,

“இவள் சர்ச்சில் பணி புரிபவள் அல்லவா/”

“ஆம்.இவள் விஷயத்தில்தான் உன் உதவிதேவை.நான் உன்னைத்தேடி ஏன் வந்தேனென்றால், இதில் நானும் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறேன்.ஒரு பலவீனமான நேரத்தில் தவறு நடந்து விட்டதுஅதன் பலனை இவள் சுமக்கிறாள்.இது எவ்வளவு தீவிரமான ஒரு சிக்கல் என்பது உனக்குத் தெரியும். இவள் தற்கொலை செய்து கொள்வதாகச் சொல்கிறாள்.இவள் உயிரையும் இருவர் மானத்தையும் காப்பாற்ற, பிறவா உயிரைப் பலியிடத்தான் வேண்டும். எனவேதான்……..”

அவள் ஓராண்டாக நிறுத்தி விட்ட ஒரு பாவத்தை,நிறுத்தச் சொன்னவருக் காகவே மீண்டும் செய்ய வேண்டும்!

அழுவதா அல்லது சிரிப்பதா என்றே அவளுக்குத் தெரியவில்லை.

என்ன செய்யப் போகிறாள் அவள்?