நானும் ரௌடிதான்!-2

நெல்லூர், விஜயவாடா, ராஜமுந்திரி,  பலார்ஷா, ஆம்லா, நாக்பூர், போபால், ஜான்ஸி, ஆக்ரா, இட்டார்ஸி, தாண்டி டெல்லியை அடைய மறுநாள் முழுவதும் ரெயிலில் கழிந்தது   . ஆக்ராவை கடக்கும் போது தாஜ்மஹால் நினைவு வந்தது. நீதிபதியின் மகள் முகம் தோன்றி மறைந்தது. டிம்பிளுக்கு தாஜ்மஹாலை அர்ப்பணித்தான்.

டெல்லியில் தன் பெயர் ரிஷி என்று முடிவு செய்தான். அதற்கடுத்த நாள் காலை ரிஷி டெல்லி அடைந்தான்.

டெல்லியில் இறங்கியவுடன் தலை சுற்றியது. திருச்சியை விட பன்மடங்கு பிரம் மாண்டம். சாந்தினி சவுக் செல்லும் ரயில் ஏறி “பழைய டெல்லி”யை அடைந்தான். 

ரெயில்வே பயணிகள் தங்கும் இடத்தில் குளித்தான்.கேண்டினில் வயிராற உண்டான். வெளியே நடந்தபோது அவன் வேலை செய்த வங்கியின் பழையடெல்லி கிளை பெரிதாக தெரிந்தது. எதிரில் ஒரு முஸ்லீம் கிழவர் பெரிய டீக்கடை வைத்திருந்தார். அன்று ஞாயிறு அவரிடம் சென்று வேலை கேட்டான். ரிஷிக்கு உடனே வேலை கிடைத்தது.

அன்று அரை நாள் லீவு. கோல்ச்சா திரையரங்கில் “ஹம் கிஸிஸே கம் நஹின்” சினிமா பார்த்து ரீசார்ஜானான். “நான் எவருக்கும் குறைந்தவன் அல்ல” என்று உணர்ந்தான் ரிஷி என்ற மாரி.

மறுநாள் காலை வங்கி திறந்தவுடன் மாற்றம் கிடைத்து வந்தவன் போல வேலையில் ஜாய்ன் பண்ண துடித்தான். வங்கிக்கு டீ கொடுப்பது தன் கடை தான் என்று தெரிந்த வுடன் மகிழ்ந்தான்.முதலாளி ரிஷியை அழைத்து வங்கிக்கு டீ எடுத்துச் செல்லும் சிப்பந்தியுடன் கூடப் போகச் சொன்னார். அந்தப் பையனிடம் பேசி தன்னை வங்கி ஊழியர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தச்  சொன்னான்.

அவன் மனதில் ஒரு திட்டம் உருவாகியது. 5000 ரூபாய் எடுத்து ஆயிரம் தான் கிட்டியது. ஒரு இலட்சம் ரூபாயையாவது கையாடிவிட வேண்டும் என முடிவு செய்தான்.

தந்தை சிறு வயதில் விளக்கிய “கொக்கொக்கக் கூம்பும் பருவத்து மற்றதன் குத்தொக்கச் சீர்த்தவிடத்து”  என்ற குறள் நினைவுக்கு வந்தது. ஆறு மாதம் எல்லோரோடும் பழகினான்.

நான்கு உருப்படாத கேடிகளின் சகவாசமும் கிடைத்தது. சிறிய கையாடல்களில் கிடைத்த லூட்டை சமமாக பகிர்ந்து கொண்டார்கள். அவர்களில் உ.பி.யின் “கருமுக்தேஷ்வர்”  கிராமத்தை சேர்ந்த கங்காராம் என்பவனை பிடித்திருந்தது. 

யமுனை பாயும் டெல்லிக்கு மிக அருகாமையில் கங்கை ஓடும் சமவெளி அதுவே. ஒரு முறை கங்காராமுடன் அவன் கிராமத்துக்குசென்று சுவையான விருந்தை, நேர்த்தியான விருந்தோம் பலை அனுபவித்திருக்கிறான். கங்காராம் தான் அவர்கள் கேங்கின் நடுப்புள்ளி. கங்கா ராமிடமிருந்து போன் என்றாலே அவர்கள் கூடும் இடத்திற்கு விரைவார்கள். 

ரிஷி ஒரு வருடத்தில் ரூ.5,000/-ரூபாய் அவர்களால் சம்பாதித்துள்ளான். அவர்கள் அவனை முழுவதும் நம்பவில்லை. எப்படி பணம் பண்ணுகிறார்கள் என்ற சங்கதி துளி கூட ரிஷிக்கு தெரியாது. பணம் இருந்தால A/C. ரெஸ்டாரண்டு இல்லையென்றால் ஆலிலை மேல் பூரி சப்ஜி. ப்ரூட் சாலட் ஒரு ரூபாய். அவன் மாதம் ரூபாய் 300யிலிருந்து 400/- செலவு செய்வான். டீக் கடையின் சம்பளம் கூட பேசவில்லை. உணவும், இருக்கும் இடமும் இலவசம். வங்கி வேலையில் கிடைக்கும் பணமே அவனுக்கு போதுமானது. 

வங்கி முதன்மை மேலாளராக உத்தம் குமார் என்ற வட இந்தியர் பதவி வகித்தார். பதவி உயர்வுக்கான நேர் உரையாடலை ஏற்கனவே நன்றாக முடித்திருந்தார். பதவி உயர்வை உத்தேசித்தது. அவருக்கு “பழைய டெல்லி” கிளையின் முதன்மை மேலாளர் போஸ்டிங் கிடைத்தது.

கிளையில் நடக்கும் அசம்பாவிதங்கள் தன் பதவி உவை பாதித்து விடக்கூடாது என்று மிகமிக எச்சரிக்கையாக இருந்தார். பெரிய கிளையாக இருந்ததால் 5 காஷியர்கள் எல்லோரும் திறமை சாலிகள். இதுவரை ரொக்கப் பிரச்சனை எதுவும் எழுந்ததில்லை. கண்காணிப்பாளர்களும் சூரப்புலிகள். 

ஆனால் ரிஷியின் கழுகப் பார்வையிலிருந்து பணத்தை எப்படி காக்கப் போகிறார் களோ?!  

கொக்கு தக்க தருணத்திற்காக காத்திருந்தது. ...........

(தொடரும்)