பேஷ்,பேஷ்!ரொம்ப நன்னாருக்கு! கதை முடிவு,ஒரு முன்னுரை,ஒரு பின் கவிதை!

கதையைத் தொடருமுன் காபி பற்றிச் சில வரிகள்;என் அனுபவங்கள்

நான் சென்னையில் கல்லூரி விடுதியில் இருந்த நாட்களில்,காலையில் சீக்கிரம் எழுந்து விடுவேன்;  அந்நேரத்தில் விடுதியில் காபி கிடைக்காது.

எனவே மைலாப்பூர் குளத்துக்கு நடப்பேன்.

அங்கு,தெற்கு மாட வீதியில் ஓர் உடுப்பி ஓட்டல் இருந்தது.

காலை 5.00க்கெல்லாம் அங்கு அமர்ந்திருப்பவர்கள் முன் ஒரு டவரா டம்ளரில் சூடான காபியை வைத்து விட்டுச் சென்று விடுவார் பணியாள்.

ஆகா!காபி என்றால் அது காபி.!அமுதம்.

மெல்ல ருசித்து ரசித்துச் சூட்டோடு குடிக்கையில் மெல்ல மெல்ல அந்த அமுதம் தொண்டைக் குழியைத் தாண்டி உள்ளே இறங்கும் போது ஏற்படும் அந்தப் பரவசம்!இன்னும் நிற்கிறது நினைவில்.

மதுரையில் எங்குமே ”நினைவில் நிற்கும் காபி”தான்;அப்படித்தான் எழுதியிருப்பார்கள்.

ஒரு காலத்தில் காலேஜ் ஹவுஸ் காபிக்குப் பேர் போனதாக இருந்தது.

நரசுஸ் தங்கள் காபிப்பொடி ரகம் ஒன்றுக்கு CH(college house) என்றே பெயரிட்டிருந்தனர்.

இன்னும் எழுதலாம் எவ்வளவோ காபி புராணம்

ஆனால்சூடாக ஒரு கப் காபி  உடனே வரணும்!

இனி கதை தொடர்கிறது

கேட்டுக்கு வெளியே நின்ற  ஸ்கூட்டரை கிளப்ப 2 நிமிடங்கள் ஆனது.

அப்போது ராமசாமி அவர் மனைவியிடம் “கிருஷ்ணன் போயாச்சு,” காபி கொண்டா குடிக்கலாம்” என்று  ஆணையிட்டதைக் கேட்டு கிருஷ்ணன் திக்குமுக்காடிப் போனார்.

அவருக்கு காபி சப்ளை பண்ணும் பையன் அவனுடைய முதலாளியால் கிருஷ்ணனுக்காக ஸ்பெஷல் பாலில் ஏற்றுமதி க்வாலிடி காப்பிக்கொட்டையிலிருந்து நன்கு வறுத்து அறைக்கப்பட்ட பொடியில் கொஞ்சமாக தண்ணீர் ஊற்றி பதமாக தயாரிக்கப்பட்ட டிக்காக்ஷனில் கலக்கப்பட்ட காபியை 3.30 மணியிலிருந்து பிளாஸ்கில் வைத்துக் கொண்டு காத்திருப்து 3.40க்கு தனது உடமைகளை எடுத்துக் கொள்ள தன் இருக்கைக்குப் போன போது தான் கிருஷ்ணன் அறிந்தார். அருமையான காப்பியை பருகி பரவசமடைந்தார்.

மோப்பக் குழைந்தை அனிச்சம் புத்துயிர் பெற்று மலர்ந்தது, முதலாளியின் விருந்தோம் பலால்.

கதாசிரியர்:பார்த்தசாரதி

என் கவிதை
--------------
நீயில்லாத காலைகள்!
-------------------------------
நீ இல்லாத என் காலைகள்
   
     விடிதலே இல்லாத நாட்களின் தொடக்கம்

நிம்மதியில்லை,சுறுசுறுப்பில்லை
   
     நாள் முழுதும் ஒரு வெறுமையே மிஞ்சும்!

நீ எனக்கு வேண்டும் எழுந்தவுடன்
    
     என் கையில் ஏந்த வேண்டும் உன்னை

உன் மணத்தை நான் முகர வேண்டும்

     மெல்ல மெல்ல,ருசித்து ருசித்து

 என் நா உன்னைச் சுவைக்க வேண்டும்
    
     ஆகா! இதுவன்றோ சொர்க்கம்!

பேஷ் பேஷ் ரொம்ப நன்னாருக்கே!!