நன்கடன்! -- நிறைவுப்பகுதி

சோமு காந்தி நகர் கிரிக்கெட் சங்கத்தின் வாழ் நாள் அங்கத்தினர். காலையில் ஆறு மணியிலிருந்து நாற்பத்தைந்து நிமிடங்கள் தவறாமல் நடை பயிற்சி தினம்தோறும் மேற்கொள்வார். “ஒரு முப்பதாயிரம் ரூபாய் அதிகமாக கொடுப்பதற்கு பட்டம்மாவின் தராதரத்தை காட்டி கடன் கொடுக்க இப்படி லொள்ளு பண்றீங்களே” என்று மீனாட்சி கடிந்து கொண்டது அவரை சிறிது உறுத்தியது. 

ஆனால் தன் பிடியில் இருந்து தளர வங்கி தர்மம் அவரை அனுமதிக்கவில்லை.

தான் ஏதாவது வாராக்கடனை கொடுத்திருக்கிறோமா என யோசித்தார். அவரது மூளையின் “Byte” கள் நீண்ட தேடலுக்கு பிறகு ஒரு ஐநூறு ரூபாயை ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னதாக அளித்ததாக அறிவுறுத்தியது. பொறி தட்டியது போல் ஒரு உணர்வு .ரூபாய் ஐநூறு சம்பந் தப்பட்ட எல்லா விவரங்களையும் மனத்திரையில் பளிச்சிட வைத்தது. 

1962ல் சத்தியமூர்த்தி என்பவர் பெங்களூரில் தனியார் குழுமத்தின் விற்பனை அதிகாரியாக இருந்தார். திறமைமிக்கவர். நம் சோமசுந்தரமும் அதே சமயத்தில் தான் அதிகாரியாக வங்கியில் பெங்களூர் கிளையில் பணியமர்ந்தார். சத்யாவும் சோமுவும் நெருங்கிய நண்பர்களாக ஆயினர். பார்த்த சினிமாக்கள், பெங்களூர் பாரில் குடித்த பீர்கள் ஏராளம். சத்யாவிற்கு 1964ல் கல்யாணம் ஆனது. 

மனைவியுடன் வாரக் கடைசியை கொண்டாட ரூபாய் ஐநூறு வேண்டுமென்று சத்யா சோமுவை அணுக, சோமு உடனே பர்ஸில் இருந்த ஐந்து நூறு ரூபாய் நோட்டுகளை அப்படியே கொடுத்தார். பிறகு ஒரு மாதத்தில் சத்யாவிற்கு “ஏர் கெனடா” வில் நல்ல வேலை கிடைக்க, அவர் மனைவியுடன் பறந்தார். அப்போது சோமு கல்யாணம் முடிந்து மீனாவுடன் தேனிலவு சென்றிருந்தார். சத்யாவின் கெனடா பயணம் சோமுவிற்கு கடிதம் மூலமாகத் தான் தெரிவிக்கப்பட்டது. அப்போது துண்டிக்கப்பட்டதொடர்பு பின்னால் இணையவே இல்லை. வங்கியில் அனுபவமற்ற நிலையில் அப்போது உயிர் நண்பனுக் கான வழங்கப்பட்ட கடனை சிறிது நாளில் சோமு முமுவதும் மறந்தார். 

நடைப்பயிற்சி முடிந்து வீடு திரும்பும் போது பட்டம்மா அவரை பார்த்தும் பார்க்காதது போல் வேலையை முடித்து வெளியேறினாள். இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு ஒரு நாள், திடீரென்று சோமுவின் B.S.N.L. தொலைபேசி ஒலித்தது. மறுமுனையில் ஒலித்த குரல் புதிதாக இருந்தது. சோமசுந்தரம் இருக்கிறாரா? என்றது. தன்னை சத்யமூர்த்தி என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு ஐம்பது வருட சுக துக்கங்களை சோமுவிடம் பகிர்ந்து கொண்டது. மனத் தொடர்பு கிடைத்த சில நாட்களிலேயே நிஜத் தொடர்பும் கிடைத்தது. சோமுவை பிரமிக்க வைத்தது. பிரம்மப் பிரயத்தனம் செய்து பென்ஷன் சங்கத்தின் மூலம் சோமுவின் தொலைபேசி மற்றும் விலாசத்தை பெற்றதாக சத்யா கூறினார். பிறகு சோமு “நான் ஒன்று சொன்னால் மறுக்காமல் கேட்பாயா?” என்றார் சத்யா. ஒ ஸ்யூர் சோமு பதிலளித்தார். “என் கல்யாணம் ஆனவுடனே, வீக் எண்டை கொண்டாட ரூபாய் ஐநூறு உங்கிட்ட கைமாத்த வாங்கினேன்” 

ஞாபகம் இருக்கா.

அதுக்கென்ன இப்ப. 

அதை எப்படியாவது திருப்பித் தரணும்னு திட்டவட்டமா இருந்தேன். பிறகு உன்னை கண்டுபிடிக்கவே முடியல. அதை ஒரு வைப்புக் கணக்கில போட்டு ஐம்பது வருஷமா கண்காணிச்சேன். ரூபாய் ஐநூறு ஐம்பது வருடங்கள்ல 41.397/- ஆக வளர்ந்து விட்டது. அந்த தொகைக்கு உன்னோட விலாசத்துக்கு காசோலை ஒண்ண நான் அனுப்பி யிருக்கேன். கண்டிப்பா அதை உன்னோட கணக்குல வரவு வை”.  என்று தொடர்பை துண்டித்தார் சத்யா. 

சோமு நிதான நிலைக்கு வரப் பல நிமிடங்கள் ஆனது. 

என்னமோ ஏதோ- சோமு ஐம்பது வருடத்திற்கு முன் கொடுத்த நன்கடன் பட்டம்மாவிற்கு நன்கொடையாக ஆனது. 

ஆனாலும் பட்டம்மாவின் கடன் எல்லை ரூபாய் 20,000/- அப்படியே தொடர்ந்தது.

(ஆக்கம்- நண்பர் பார்த்தசாரதி)

டிஸ்கி:திருமூலரின் சூனிய சம்பாஷணை பற்றி அறிய  விருப்பமா?


 இங்கே  பாருங்கள்