இன்னும் சில இழப்புகள்

நான் படித்த கல்லூரி,அதன் விடுதி இருந்தது மைலாப்பூரில்.வாரம் ஒரு படம் பார்ப்பது என்பது எழுதப்படாத விதியான காரணத்தால்,தூரத்தையும் பொருட் படுத்தாமல் சினிமா பார்க்கச் செல்வோம்.

சினிமா பார்க்கப் பேருந்து பிடிப்பதற்கு,லஸ்ஸில் ஏறாமல் ஜம்மி பில்டிங்கில் சென்று ஏறுவோம்—காரணம் அதுஅடுத்த ஸ்டேஜ்;கட்டணம் 4 பைசா குறைவு! 

படம் பார்க்க டிக்கெட் அநேகமாக 84 காசுகள்தான்.அதுதான் மிகக் குறைவு!

மைலாப்பூரிலேயே காமதேனு டாக்கீஸ் இருந்தாலும் அங்கு  அதிகமாகப் படம் பார்த்ததில்லை. ஏனென்றால் அங்கு புதுப் படங்கள் திரையிடப் படுவதில்லை. வேறு வழியில்லாத ஏதாவது நாளிலே அங்கும் படம் பார்ப்போம்.அப்படிப் பார்த்த ஒரு படம் “பூஜைக்கு வந்த மலர்”இன்று அது திருமண மண்டபமாகி விட்டது.

ஜெனரல் பேட்டர்ஸ் சாலையில் இருந்த அரங்கம்,வெலிங்டன்.அப்போதே பழைய அரங்கம்தான். அதிகப் படம் பார்த்ததில்லை.நினைவில் இருக்கும் படம்”பூம்புகார்”

அதே சாலையில் இருந்த இன்னொரு தியேட்டர் மிட்லேண்ட்.பல பெயர் மாறி இன்று மூடப்பட்டு விட்டது.

மவுண்ட் ரோடின் ஒரு கிளையில் இருந்தது கெயிட்டி.கேசினோவும் கெயிட்டியும்  அருகருகே இருந்தன.சென்னையில் நான் பார்த்த முத படம் “காதலிக்க நேரமில்லை ”கேசினோவில்(இன்னும் இயங்கும் தியேட்டர்)

கெயிட்டியில் பல படங்கள் பார்த்திருந்தாலும் மறக்க முடியாதது எஸ்.பாலசந்தரின்  ”பொம்மை”. அப்படம் ஒரு எதிர்பாராத ஹிட்.. எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி பாடிய” தத்தித் தத்தி” என்ற பாடல் சூப்பர் ஹிட்..படத்தில் இடம்பெற்ற(நடித்த?) பொம்மையை அரங்கின் முகப்பில் வைத்திருந்தார்கள்..!

அநேகமாக நாங்கள் தமிழ்ப்படம் பார்ப்பதற்கு மவுண்ட்ரோடுப் பகுதியைத் தாண்டிச் சென்றதில்லை. விதி விலக்காகச் சில படங்கள் இருக்கலாம். அவற்றில் ஒன்று மக்கள் திலகத்தின் ”ஆயிரத்தில் ஒருவன்”.பார்த்த திரை அரங்கம், புரசைவாக்கம் மேகலா.மற்ற நண்பர்களுக்காக நானும் செல்ல வேண்டியதாயிற்று.(நான் சிவாஜி ரசிகன்;ஆனால் ஜெ ரசிகனுமாயிற்றே!)

 இதை நான் எழுதக்காரணம்,இப்போதெல்லாம் தியேட்டருக்குச் சென்று படம் பார்ப்பதே யில்லை.புதிதாக வந்திருக்கும் அரங்குகள் எப்படியிருக்கும் என்றே தெரியாது--ஐனாக்ஸ் தவிர;ஒரு நண்பர் என்னை வற்புறுத்தி அவதார் படத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

பழைய சென்னையின் தியேட்டர்களை மட்டுமல்ல,பல் வேறு இடங்களையும் கூட நினைத்துப்பார்ப்பதில் ஒரு சுகம் இருக்கத்தான் செய்கிறது!

I love you chennai!