இரயில் நிலையமா?அகதிகள் முகாமா?நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே!

சொந்த நாட்டுக்குள்ளேயே ஒரு மாநில மக்கள் அகதிகள் போல் அலையும் பரிதாபம் இன்று இந்தப் புண்ணிய பூமியில் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

எங்கோ எழுந்த கலவரம்பெரிதாக வளர்ந்து.எரிகின்ற தீயை மேலும் சில விஷமிகள் ஊதிப் பெரிதாக்க ,பிற மாநிலங்களில் உள்ள அஸ்ஸாம் மாநில மக்கள்,தங்கள் உயிருக்கு உத்திரவாதம் இல்லை என உணர்ந்து ஆயிரக் கணக்கில் தங்கள் மாநிலத்துக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கி றார்கள். 

                                              ( படங்கள்:டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா)

இந்த நாட்டைப் பற்றிச் சொல்லும்போது நேரு அவர்கள் சொன்னார்கள்-” unity in diversity “(வேற்றுமையில் ஒற்றுமை) என்று.எங்கே போயிற்று அந்த ஒற்றுமை?எங்கே போயிற்று அந்தப் பண்டைய பாரதப் பண்பாடு?சொந்த நாட்டிலேயே உயிருக்குப் பயந்து ஒரு மாநில மக்கள்,பிற மாநிலங்களில் வசிக்க முடியாத நிலை ஏற்பட்டால், என்றாவது ஒரு நாள் diversity மட்டும்தான் இருக்கும்; unity  இருக்காது.பாரதம் இருக்காது.

இதில் இன்னும் வருத்தம் என்ன வென்றால்,வடகிழக்கு மாநிலங்களின்  மக்கள் அனைவரும் கிட்டத்தட்ட ஒரே முக அமைப்பு உள்ளவர்கள்.எனவே, மணிப்பூர் மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர் ஆயினும் அவர்களும் இந்தப் புயலில் சிக்க வேண்டியதுதான்.

 இன்று இப்படி ஒரு நிலை வருகிறது என்றால் யார் யார் காரணம் என்பதை நாமறிவோம்;இந்த நாடறியும்.கைப்பூணுக்குக் கண்ணாடி தேவையில்லை.

”ஒரு கூட்டத்தில் நாங்கள் தனித்துத்தெரிகிறோம்.மங்கோலியர் போல் தோற்றமுள்ள எங்களை அனைவரும் இனம் கண்டு கொள்வர்.நான் ஒரு மாணவன்.என் போன்றோருக்குப் பல நண்பர்கள் இருக்கிறார்கள். செய்தித்தாள்,தொலைக்காட்சி,இணையம் என்று பல தொடர்புகள் உள்ளன, அதனால் எங்கு என்ன நடக்கிறது என அறிகிறோம்.எங்களால் அந்த அளவு அச்சமின்றி இருக்க முடிகிறது.ஆனால் கட்டிடத் தொழிலாளர்கள், கொத்தடிமைகளாய் இருப்பவர் ஆகியோரது நிலை?அவர்களுக்கு இந்த வசதிகள் இல்லை.அவர்களிடம் கைபேசி இருக்கலாம்.ஆனால் வதந்திகள் குறுஞ்செய்தி மூலமே அதிகமாகப் பரவி அச்சத்தை அதிகப் படுத்துகின்றன. எங்கள் மாநிலத்தில் அமைதி இல்லை என்று இங்கு வந்தால் இங்கும் அமைதி இன்றிப் போய்விட்டதே?”-இது சென்னையில் படிக்கும் ஒரு அஸ்ஸாமிய மாணவனின் குமுறல்(நன்றி :டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா)

“கண்ணிலாக் குழந்தை கள்போல்-பிறர்

காட்டிய வழியிற்சென்று மாட்டிக்கொள்வார்”

நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே!