காந்தி காலடியில் ஒரு இனிய மாலை!

எத்தனை ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன,மெரினாவுக்குச் சென்று!(சினிமா அல்ல ,கடற்கரை) .அந்தக்கடல்,குளுமையான கடற்காற்று,மற்றொரு கடலெனக் கூடியிருக்கும் மக்கள் கூட்டம்,இவற்றையெல்லாம் கண்டும் உணர்ந்தும்  அனுபவிக்கும் வாய்ப்பு இன்று கிடைத்தது.அதோடு கொஞ்சம் வம்பும்,தேநீரும் கூட!


இன்று மதியம் 1.30க்குக் கைபேசி அழைத்தது.எடுத்தேன்.பேசியவர் மெட்ராஸ் பவன் சிவகுமார்.”இன்று மாலை நான்கு மணியளவில்,நான், ரஹீம் கஸாலி,சிராஜ்,பிரபாகரன், கே.ஆர்.பி. செந்தில் ஆகியோர் மெரினாவில் சந்திக்கிறோம்.உங்களால் வர இயலுமா ”எனக் கேட்டார்.நான் சிறிது நேரம் கழித்துச் சொல்கிறேன் என்று சொன்னேன்.மாலை 4.15 அளவில் சிவகுமாரைக் கைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு அவர்கள் மெரினா காந்தி சிலை அருகே கூடியிருப்பதை அறிந்து கொண்டேன்.பேருந்தில் சென்று ரா.மே.க. நீருத்தத்தில் இறஙி நடந்தேன்தேச பிதாவுக்கு ஒரு வணக்கம் சொல்லிவிட்டு நண்பர்களைத்தேடினேன்.சாகர் உணவகத்தில் அமர்ந்திருந்தனர்.என்னைக் கண்டதும் சிவகுமார் எழுந்து வந்து வரவேற்றார்.


சென்று அமர்ந்தேன் .கதை பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.சிறிது நேரம் சென்று செந்தில் வந்து சேர்ந்தார்.தொடர் பதிவு,அரசியல்,ஆப்கனிஸ்தான்,சிங்கப்பூர்.,டார்வினின் கொள்கை, நியூட்டனின் மூன்றாம் விதி ,சினிமா என்று எதைப் பற்றி எல்லாமோ பேசிக்கொண்டிருந்தோம். என்னால் அதிக நேரம் இருக்க முடியாத காரணத்தால் 6.15க்கு விடை பெற்றுக்கொண்டேன்.


என்னைத்தவிர  வந்திருந்த அனைவரும் இளைஞர்கள்.(பதிவுலகமே இளைஞர்களின் பாசறைதானே)அந்த வட்டத்தில் நான் எப்படிப் பொருந்தினேன்?வியப்பாகவே இருக்கிறது.

                     சிவகுமார்,சதீஷ்,சிராஜ்,கே.ஆர்.பி.செந்தில்,பிரபாகரன்,ரஹிம் கஸாலி,காலி இருக்கை செ.பி.

நன்றி நண்பர்களே!சில மணித்துளிகள் என்னை ஒரு இளஞனாக உணர வைத்தமைக்கு!
மிகவும் உற்சாகமாக உணர்கிறேன்,சந்திப்புக்குப் பின்! நன்றி.