ஆன்மீகம்.

பதிவுலகில் ஆன்மீகம் என்பது ஏதோ தீண்டத்தகாத பொருள் போல் நோக்கப் படுகிறது. ஆயினும் சில பதிவர்கள் விடாப்பிடியாக அவர்களது ஆன்மீகப் பதிவுகளைத் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.தனது பதிவுகளை அதிகம்பேர் படிப்பது இல்லை என் வருத்தப்பட்டு,மதுரை சொக்கன் எனக்கு எழுதியனுப்பிய ஒரு கவிதை இதோ—

”நல்லவை சொல்ல நான் எண்ணி

நமக்குத்தொழில் பேச்சு என்று சொன்னால்

நாலு பேர் கூட இல்லையே படிக்க?

நாளெல்லாம் பல வலைப் பதிவுகளிலே

ஆளெல்லாம் கூடி அடிக்கிறார் கும்மி!

ஆன்மிகம் என்று சொன்னாலே

அருவறுத்து ஒதுங்கும் நிலையாச்சே!

அய்யா நான் என்ன சொல்ல இப்போ

”கடை விரித்தேன் கொள்வாரில்லை!””

கொஞ்சம் அங்கேயும் போய்ப் பாருங்களேன்.

எது எப்படியிருப்பினும் நம் அன்றாட வாழ்வில் ஆன்மீகம் கலந்திருப்பது தவிர்க்க இயலாதது.

காலயில் எழுந்தவுடன் நமது வலது உள்ளங்கையைப் பார்த்துக் கொண்டால் நல்லது என்று பெரியவர்கள் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

அப்போது ஒரு ஸ்லோகமும் சொல்ல வேண்டும்.அதன் பொருளாவது---

”லட்சுமிதேவி கைகளின் நுனியிலும்,சரஸ்வதி நடுவிலும், கௌரிதேவி அடிப்பாகத்திலும் இருக்கிறார்கள்.எனவே அதிகாலையில் கைகளைப் பார்ப்பது நன்மையைத் தரும்.”

இதில் சொல்லப்பட்ட விஷயத்தை நீங்கள் நம்பாமல் இருக்கலாம்.ஆனால் இந்தப்பழக்கத்துக்கு ஒரு வலுவான காரணம் இருக்கிறது.காலையில் எழுந்தவுடன் நீங்கள் கையைப் பார்க்காமல் யாரையாவது பார்க்கிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.அன்று எல்லாமே நன்றாக நடந்தால் சரி.ஆனால் மோசமானதாக நடந்தால்?யார் முகத்தில் விழித்தோமோ என்று நொந்து கொள்வீர்கள்.அனாவசிய வெறுப்பு வரும்.அதற்காகத்தான் கையைப் பார்க்க வேண்டும் என்று சொன்னார்கள்.

அது போலவே காக்கைக்குச் சோறு வைக்கும் வழக்கம்.நாம் உண்ணும் உணவை,ஏதாவது ஒரு உயிர்க்கு இட்டுவிட்டுச் சாப்பிட வேண்டும் என்ற நல்ல பழக்கத்தை மேற்கொள்வதற்காகச் சொல்லப்பட்டது.

திருமூலர் சொல்கிறார்-

"யாவர்க்குமாம் இறைவற்கொரு பச்சிலை
யாவர்க்குமாம் பசுவுக்கொரு வாயுறை
யாவர்க்குமாம் உண்ணும் போதொரு கைப்பிடி
யாவர்க்குமாம் பிறர்க் கின்னுரை தானே"-----

இது கூட நம்மால் முடியாதா?

ஆன்மீகம் பற்றிப் பேசும்போது ஆன்மீக குருக்கள் பற்றிப் பேச வேண்டியதாகிறது.நம் நாட்டில் ஆன்மீகத்தைப் பல வழிகளிலும் போதிக்கப் பல குருக்கள் இருக்கிறார்கள்,;மத போதகர்கள் இருக்கிறார்கள் .

இவர்களில் பலருக்கு இந்தியாவில் மட்டுமின்றி வெளி நாடுகளிலும் சீடர்கள்,பின்தொடர்வோர்,பக்தர்கள் இருக்கிறார்கள்.சாதாரண மக்கள் மட்டுமன்றி அறிஞர்கள்,உயர் பதிவியில் இருப்பவர்கள் எனப் பல தரப்பட்டவர்கள் அவர்கள் மீது பக்தி செலுத்துகிறார்கள்.இத்தனை பேரால் ஒருவர் வணங்கப்பட,நம்பப்பட வேண்டும் என்றால் அவர்களிடம் ஏதாவது ஒரு சக்தியிருக்க வேண்டும்!அவர்களின் குறைகள்,பலவீனங்கள் இவற்றையும் மீறி ஏதோ ஒன்று மற்றவர்களை அவர்கள்பால் ஈர்க்க வேண்டும்.

எனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு அனுபவம்.அவர் ஒரு பிரபல மத போதகர்.ஒரு சாம்ராஜ்யத்தையே நிறுவியவர்!எங்கள் வங்கியின் மதிப்புக்குரிய வாடிக்கையாளர்.மரியாதை நிமித்தம் அவரைச் சந்திக்க அவர் அலுவலகம் சென்றோம்!சால்வை அணிவித்தோம்;மலர்க்கொத்துக் கொடுத்தோம். பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.

விடை பெற்றுப் புறப்படும் போது அவர் சொன்னார்”உங்களுக்காகப் பிரார்த்திக்கலாம்”

நாங்கள் நின்று கொண்டிருக்க அவர் பிரார்த்தனை செய்தார்.முடிந்ததும் ஆசீர்வதித்து அவர் கையை என் தலையில் வைத்தார்.

அந்த விநாடியில். ஒரு மின் அதிர்வு என் தலையிலிருந்து புறப்பட்டுக் கால் வரை பரவியது!விவரிக்க முடியாத அனுபவம்!

நான் நினைத்தேன்-” எத்தனையோ கோடிக்கணக்கான பிரார்த்தனைகள் மற்றவர் களுக்காகச் செய்திருக்கிறார். அந்தப் பிரார்த்தனைகளின் சக்தி அவருள் இருக்கிறது
அதையே நான் உணர்ந்தேன்”

நான் அவர் மதத்தைச் சேர்ந்தவன் அல்ல.ஒரு வாடிக்கையாளர் என்பது தவிர வேறு எந்த ஈடுபாடும் கிடையாது.எனவே எனது இந்த அனுபவம் முக்கியமானது.

பிரார்த்தனைகளின் சக்தியை எனக்கு உணர்த்தியது!