ஒரு பொன்மாலைப் பொழுதும்,ஒரு பெண்ணின் அழைப்பும்!

மாலை நேரம்.

மணி 5.30த் தாண்டி விட்டது.

வழக்கம் போல் கடைக்குபோய்விட்டு அப்படியே சிறிது தூரம் நடந்து விட்டு வரலாம் என வீதியில் நடந்து சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.

ஓரிடத்தில் நன்கு உடை அணிந்த ஒரு பெண்ணும்,ஆணும் நின்று கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இருவர் கையிலும் ஒரு பை, சில கவர்கள்.

அவர்களைத் தாண்டும்போது என்னருகில் வருகின்றனர்.

அந்தப் பெண் சொல்கிறாள்”சார்! புதிதாக ஒரு காபி ஷாப் திறந்திருக்கிறோம்.இதோ அதற்கான அழைப்பிதழ்.அவசியம் வருகை தரவேண்டும்.இந்த அழைப்பிதழைக் கொண்டு வந்தால் இரண்டு ஐஸ் டீ இலவசம்”

கவரை வாங்கி உள்ளிருக்கும் அழைப்பிதழை எடுத்துப் பார்க்கிறேன்.

“ஓ!கடற்கரை அருகிலா?மாலை மட்டுமா?”கேட்கிறேன்

அந்தப் பெண் சொல்கிறாள்”இல்லை சார்.காலை 9 மணி முதல் இரவு வரை”

சரி நாளை மாலை நடையின்போது போய்ப் பார்த்து விட்டு(ஓசி ஐஸ் டீ!) வரலாம் என்று தீர்மானித்து “அவசியம் வருகிறேன்” என்கிறேன்.

அந்தப்பெண் கையிலிருக்கும் பையிலிருந்து ஒரு சிறிய அட்டைப் பெட்டியை எடுத்து “ஒரு சிறு அன்பளிப்பு”என்று சொல்லிக் கொடுக்கிறாள்.

வாங்கிக் கொண்டு நன்றி தெரிவித்து நகரத் தொடங்குகிறேன்.

அப்போது இன்னொரு இளைஞன் வந்து “சார்!ஒரு புகைப்படம்”என்கிறான்.கையில் கேமிரா.

 ”அதெல்லாம் வேண்டாம்” நான்.

“சார்!உங்களைப்போல சிலருடன் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டுபோனால்தான் ,நாங்கள் சந்தித்ததை நம்புவார்கள்;கமிசன் கிடைக்கும்;ப்ளீஸ் சார்”

சம்மதித்து நான் நிற்கிறேன்.”மாதவி”என்று அழைக்கிறான் கேமிரா இளைஞன்.

அந்தபெண் என் அருகிலும்,முதல் இளைஞன் அவளுக்கு அந்தப்பக்கமும் நிற்க புகைப்படம் எடுக்கப்படுகிறது.

"சார்!உங்கள் ஃபோன் நம்பர்”

கைபேசி நம்பரைச் சொல்கிறேன்

“நன்றி சார்” என்கிறார்கள் கோரஸாக.

நான் வீட்டை நோக்கிப் புறப்படுகிறேன்

............................................................................

இது இன்றைய மாலை நிகழ்வு!

அதற்குப்பின் என்ன நடக்கலாம் என்பதைக் கற்பனை செய்து ஒரு சிறுகதையாக எழுத உங்களால் முடியுமா?

என் இடத்தில் உங்களை இருத்திக் கொள்ளுங்கள்!

நான் மனதுக்குள் என் கதையை முடிவு செய்து விட்டேன்.

ஓரிரு நாட்களுக்குப் பின் வெளியிடுவேன்.

அதற்குள் நீங்களும் உங்கள் கற்பனைக்குதிரையைத் தட்டி விடுங்களேன்.

இது போட்டியல்ல!

சும்மா ஒரு ஜாலி!