உணவும் உணவு சார்ந்த இடமும்!--சுட்ட தோசை!

“அவளுக்கு மட்டும் நெறைய சாதம் போட்டிருக்கே!எனக்கும் போடு”

என் கையை நீட்டிய படியே கேட்கிறேன்.

குஞ்சுக்கையில் ஒரு உருண்டை மோர்சாதம்.

அம்மா சொல்கிறாள்”அக்கா கை உன் கையை விடப் பெரிசில்லையா?”

“அப்ப அவளுக்குக் கொஞ்சம் கொறச்சுப் போடு!”

ஆம்! அது ஒரு காலம்!

விரும்பி அழைத்தாலும் திரும்பி வராத காலம்.

என்னையும் அக்காக்கள் மூவரையும் அரை வட்டமாக அமர்த்தி  மோர் சாதம் பிசைந்து, நாங்கள்  வலது கைநீட்ட,ஒரு உருண்டை சாதத்தை அம்மா வைப்பார்கள்.ஒரு விரல் மடக்கிச் சாதத்தின் நடுவில் ஒரு குழி செய்து கொள்வோம்.அதில் அம்மா குழம்பு கொஞ்சம் ஊற்று வார்கள். அப்படியே அந்தக் கை சாதத்தை வாயில் போட்டு மளுக்கென்று விழுங்கி விட்டு அவசரமாக அடுத்த உருண்டைக்காகக் கை நீட்டிய காலம்!

என்ன ருசி!

வெறும் மோர் சாதத்துக்கு எப்படி வந்தது இவ்வளவு ருசி!

அது அம்மாவின்  கையால் போடப்பட்டது.

அந்தக்கை சாத்தோடு சேர்த்து அன்பையும் அல்லவா கொடுத்தது!

அது அன்பின் ருசி!

அந்த ருசி,அந்த இன்பம் இன்று எந்த ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டலில் சாப்பிட்டாலும் கிடைக்காது!

வீட்டில் சாப்பிடும் இட்லி தோசை,சாதம் இவை தவிர வேறு எதுவும் வேண்டும் என்று விரும்பி யதில்லை; விரும்பினாலும் கிடைக்கும் நிலையிலும் இல்லை!

கடைத் தெருவில் ஒரு ஷாப் கடையில்(!),(அப்போதெல்லாம் சோப்பு சீப்பு பவுடர் போன்றவை கிடைக்கும் கடை ஷாப் கடை.மளிகை சாமான் கிடைக்கும் கடை மளிகைக்கடை.இப்போது போல் எல்லாம் ஒரே கடையில் கிடைக்காது)கண்ணாடி ஜாடியில் பள பள என்று பல வண்ணங் களில் படுத்துக்கிடக்கும் கோழிமுட்டை போன்ற மிட்டாயைப் பார்த்தால் ஆசையாக இருக்கும். ஆனால் அது வேண்டும் என்று ஒரு நாளும் அம்மாவைத் தொந்தரவு செய்ததில்லை.

முதன்முதல் ஓட்டலில் சாப்பிட்டது தேர்தல் வெற்றிக்குப் பின் மணிசங்கர் பவனில் மைசூர்பாகும் தோசையும்தான்.பின்னாளில் லீவுக்காகத் திண்டுக்கல் போன நாட்களில் கையில் காசு கிடைத்தால்  ஒட்டலில் போய்ச் சாப்பிட மாட்டேன்.(வீட்டிலேயே வயிறு ஃபுல்).ஆனால் எனக்குப் பிடித்த ஒரு குளிர் பானம் அருந்துவேன்.அதன் பெயர் போர்ட்டெல்லோ!இப்போதெல்லாம் கிடைப்பதில்லை!

சுட்ட தோசைக்கு வருவோம்.

தோசையென்றாலே சுடுவதுதானே,சுடாவிட்டால் வெறும் மாவுதானே என்கிறீர்களா?

இங்குத் தோசை வாங்க உதவிய பணம் சேகரிக்க உதவிய பொருள் சுட்டது!(குழப்பமா இருக்கே!)

செங்கோவியின் ஊரில் வசித்தகாலம்.அடுத்த காம்பவுண்டில் வக்கீல் ஒருவர் இருந்தார்.அவர் வீட்டில் கம்பிகளின் வழியே பார்த்தால் உள்ளிருக்கும் புத்தகம் வைத்த பீரோக்கள் தெரியும்.ஒரு பீரோவின் மேல் ஒரு தடிமனான புத்தகம் நீண்ட நாட்களாகத் தூசி படிந்து உறங்கிக் கொண்டி ருந்தது.சட்டப் புத்தகமாக இருக்க வேண்டும் .என் நண்பன் ஒருவன் அதன் மீது கண் வைத்தான். அந்த வக்கீலின் பேரன் ,எங்களை விட ஓரிரு வயது இளையவனைத் துணைக் கழைத்தான்.ஒரு நாள் அப்புத்தகம் இடம் பெயர்ந்தது—பீரோ மேலிருந்து என் நண்பனின் கைக்கு.அப்புறம் என்ன?கடைக்குப் போயிற்று;காசாயிற்று;பாலமுருகன் கபேயின் ஸ்பெசல் தோசையாக எங்கள் (அந்த நண்பன் ,நான்,இன்னொரு நண்பன்,அந்தப்பேரன் -அவனைக் கழட்டி விட முடியுமா!—ஆகிய நால்வர்)வயிற்றுக்குள் போயிற்று.

பின்னர் நடந்ததெல்லாம் உணவு சாராதவை-உடல் சார்ந்தவை-வேறென்ன,’டின்’தான்

இதுவே சுட்ட தோசைக் கதை.