உணவு உலகம்!

மனிதனது அடிப்படைத் தேவைகள் மூன்று-உண்ண உணவு,உடுக்க உடை,இருக்க இடம்.எத்தனையோ இடங்களில்,எத்தனையோ விதமான உணவுகளைச் சுவைத்திருப்போம். ஆனால் சில உணவுகளின் சுவை நம் நாக்கை விட்டு மட்டுமல்ல,நம் நெஞ்சை விட்டும் நீங்குவதில்லை.அத்தகைய உணவுகளைப் பற்றியும்,சம்பந்தப்பட்ட,நிகழ்ச்சிகள்,மனிதர்கள் பற்றியும் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

நான் உயர்நிலைப் பள்ளியில் படிக்கும்போது,கோவில்பட்டியில் பால முருகன் கஃபே என்றொரு ஓட்டல் இருந்தது.இது அங்கு செய்யப்படும் உப்புமா பற்றியது.

கோவில்பட்டியில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஹாக்கிப் போட்டிகள் நடை பெறும்.ஓர் ஆண்டில்,பெரம்பூர் தெற்கு ரயில்வே அணியினர் பிரமாதமாக ஆடி இறுதிப் போட்டிக்குத் தகுதி பெற்றனர்.போட்டியன்று,அந்த அணியினருக்கு பாலமுருகன் ஓட்டலில் என் அண்ணாவும் நண்பர்களும் டிஃபன் வாங்கிக் கொடுத்தனர்.ஓர் உப்புமா சாப்பிட்டவர்கள் அதன் சுவையில் மயங்கி இன்னோர் உப்புமாவும் சாப்பிட்டனர்.உப்புமா வயிற்றில் போய் அமர்ந்து விட்டது போலும்!வழக்கமான வேகம் ஆட்டத்தில் இல்லை.விளைவு அவர்கள் தோற்றனர்! யார் மறந்தாலும் அவர்கள் மறக்க மாட்டார்கள் அந்த உப்புமாவை!

என்னைப் பொறுத்தவரை விவேகானந்தா கல்லூரி விடுதியில் சாப்பிட்ட மோர்க் குழம்பும்,மைசூர் ரசமும்,வெஜிடபிள் புலாவும்,சப்பாத்தி குருமாவும்,ரவா பொங்கலும் மறக்க முடியாதவை.

பட்ட மேற்படிப்பு முடிந்து சில காலம் திருச்சி தனிப் பயிற்சிக் கல்லூரியில் விரிவுரையாளராகப் பணியாற்றினேன்.அது எனது நல்லூழ் என நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் அங்குதான் எனக்குப் புலவர் கீரனின் அறிமுகம் கிடைத்தது. அவரும் அங்கு பணி புரிந்து வந்தார். நான் கல்லூரி விடுதியில் வார்டனாகவும் இருந்ததால்,எனக்கு ஒரு பெரிய அறை கொடுத்தி ருந்தார்கள். பல நேரங்களில் அங்கு அமர்ந்து நானும் கீரனும் பேசிக் கொண்டிருப்போம்.

மன்னிக்கவும்;பதிவு உணவு பற்றியது! ’கீரனும் நானும்’ என்ற தலைப்பில் பின்னர் எழுதலாம்.இப்போது எழுத வேண்டியது ’கீரையும் நானும்’ என்பது போல்தான்.

திருச்சியில் இரவுச் சாப்பாட்டுக்கு மாயவரம் லாட்ஜ்,அல்லது RTC லாட்ஜ் இரண்டில் ஒன்று.நானும் என் நண்பன் வைத்தியநாதனும் போவோம்.மேசையில் அமர்ந்து சாப்பிடுவதில்லை உள்ளே போய்ப் பலகையில் அமர்ந்து வாழை இலையில் எக்ஸ்ட்ரா நெய்யுடன் சாப்பிடும் சுகம்!ஆகா!மாயவரம் லாட்ஜில் செவ்வாயன்று இரவு,முருங்கைக்காய் போட்டு ஒரு பொரித்த குழம்பு செய்வார்கள் பாருங்கள்,அதன் சுவை மறக்க முடியுமா!

ஒரு நாள் RTC லாட்ஜில் சாப்பிடும்போது,கொஞ்ச சாதம் மிச்சம் வைத்தேன். மேற்பார்வை பார்த்துக்கொண்டிருந்த பெரியவர் என்னருகில் வந்து” அன்னத்தை எறியக்கூடாது, சாப்பிடுங்கோ” என்று சொல்லவும் பதில் ஏதும் பேசாமல் சாப்பிட்டு விட்டேன்.(வீட்டில் பெரியவர்கள் சொன்னால் கேட்போமா?!)

அவர் சொன்ன அக்கருத்தையே தைத்திரீய உபநிடதம் சொல்கிறது—

“அன்னம் ந பரிசக்ஷீத”

அன்னத்தை எறியாதே!

(திருச்சியில் கீரனுடன் உணவு அனுபவங்கள் தொடரும்)