இனியொரு விதி செய்வோம்!

இது ஜெர்மனிக்கு வேலை நிமித்தம் சென்ற ஒருவரது அனுபவம்.

அவர் ஹாம்பர்க் சென்றடைந்தபின் அவரை வரவேற்பதற்காக அவரது சக பணியாளர்கள்- இந்தியர்களே-ஒரு உணவு விடுதியில், விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தனர்.

அவர் அந்த உணவு விடுதியில் அநேக இருக்கைகள் காலியாக இருப்பதைப் பார்த்தார்.

ஒரு மேசையில் ஒரு இளம் இணை அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் முன் மிக எளிமையான,குறைவான உணவே வைக்கப் பட்டிருந்தது.

அதைக் கண்ட அவர் எண்ணினார்”என்ன காதலர்கள் இவர்கள்?ஒரு ஆடம்பரமில்லாத உணவு.அந்த ஆண் மிகக் கஞ்சனாக இருக்க வேண்டும்.அப்பெண் அவனை விட்டுப் போய் விடுவாள்” என்று!

மற்றொரு மேசையில் சில வயதான பெண்கள் அமர்ந்து உணவருந்திக் கொண்டிருந்தனர். சிப்பந்தி ஒரு தட்டு உணவைக் கொண்டு வந்து அவர்களுக்கு பகிர்ந்து வழங்க,அவர்கள் அதை மிச்சம் வைக்காமல் உண்டனர்.

அவரும் அவர் நண்பர்களும் மிகப் பசியாக இருக்கவே ,பல உணவு வகைகளைக் கொண்டு வரப் பணித்தனர்.கூட்டம் அதிகமில்லாத காரணத்தால் உணவு விரைவாக வந்தது.அவர்களுக்கு வேறு அலுவல்கள் இருந்த காரணத்தால்,சீக்கிரம் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டுப் பணம் கொடுத்துவிட்டுப் புறப்பட்டனர்.

அவர்கள் மேசை மேல் கிட்டத்தட்ட 30 விழுக்காடு உணவு சாப்பிடப் படாமல் வீணாக்கப் பட்டிருந்தது!

அவர்கள் வெளியேறும்போது,பின்னிருந்து அழைக்கும் குரல் கேட்டது.திரும்பிப் பார்த்தனர்.அந்த வயதானவர்கள்,விடுதி மேலாளரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

அந்தப் பெண்கள் அத்தனை உணவை இவர்கள் மிச்சம் வைத்துப் போவதைப் பற்றிக் குறை கூறினர்.

நண்பர்கள் கோபம் அடைந்தனர்.ஒருவன் சொன்னான்”நாங்கள் முழு உணவுக்கும்,பணம் கொடுத்து விட்டோம்.நாங்கள் சாப்பிடுவதோ,மிச்சம் வைப்பதோ எங்கள் விருப்பம்,அதைப் பற்றிப் பேச உங்களுக்கு உரிமையில்லை”

அந்தப் பெண்கள் கடுங்கோபம் கொண்டனர்.ஒருத்தி,தனது கைபேசியில் எவரிடமோ பேச விரைவில்,சீருடை அணிந்த ஒருவர் வந்தார்.அவர் சமூகநலத்துறையைச் சேர்ந்தவர் எனத் தெரிய வந்தது.

நடந்த நிகழ்ச்சியைக் கேட்டறிந்த அவர்,50 மார்க்குகள் அபராதம் விதிக்க,நண்பர்கள் அதைக் கட்டினர்.

அவர் சொன்னார்”என்ன வேண்டுமோ அதை மட்டும் வாங்குங்கள்.பணம் உங்களுடையது;ஆனால் வழி வகைகளும் வள ஆதாரங்களும்,சமூகத்துக்குச் சொந்தம்.உலகில் எத்தனையோ மக்கள் உணவின்றித் தவிக்கின்றனர். அதை வீணாக்க உங்களுக்கு உரிமையில்லை”

அவர்கள் கன்னத்திலறைந்தது போல் உணர்ந்தனர்.யோசித்தனர்”பணக்கார நாட்டில் மக்கள் எவ்வாறு பொறுப்புணர்வோடு இருக்கிறார்கள். ஆனால் , வசதியில்லாத நம் நாட்டிலோ? விருந்து என்ற பெயரில் ஆடம்பரமாக எவ்வளவு உணவை வீணடிக்கிறோம்,போலிக் கௌரவத்துக்காக?நாம் மாற வேண்டும்”

மாறுவோமா?!