முடிவில்லாத முடிவுகள்!

புனேவுக்குப் போன முருகேசன் என்ற கதை மூன்று பகுதிகளாக வெளி வந்தது

கதையை நான் முதலில் எண்ணியபடி முடித்திருந்தேன். 

இருவரின் கருத்து எனக்குள் ஓர் எண்ணத்தைத் தோற்றுவித்தது

அக்கருத்துகள்…..

//I think I can guess...probably he would meet his would b who might b on a similar mission…வாசு//

//வெளியே நின்றது பூரணி என்று மட்டும் சொல்லி விடாதீர்கள்!...ஸ்ரீராம்//

முதல் கருத்தில்  ”முருகு போன்ற ஒரு செயலுக்காகப் பூரணி வந்திருப்பாள்” என்ற கருத்து ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை ஆனால் பூரணி உன்மையாகவே வேறு ஏதோ காரணத்துக்காக வர நேர்ந்தால்………..?

அந்தக் கற்பனையின் விளைவுதான் இம்முடிவு.

பலருக்கும் பிடிக்கக்கூடிய முடிவு

படியுங்கள்…

முருகு சென்று கதவைத் திறந்தான்......

வெளியே நின்ற பெண்ணைப் பார்த்ததும் அதிர்ச்சியடைந்தான்.

எதுவும் பேசத் தோன்றாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அங்கே....பூரணி நின்றிருந்தாள்.

“என்ன?என்னைப் பார்த்து ஆச்சரியமாக இருக்கிறதா?”என்று  சொல்லிச் சிரித்தவள்.உள்ளே போகலாமா என்றவுடன் அவன் “வா,வா எனக் கூறி வழிவிட்டான்.

இருவரும் உள்ளே வந்தனர்.

முருகுவைப் போலவே கணேசனும் திகைத்துப் போயிருந்தான்.

”கணேச அண்ணா!எப்படி இருக்கீங்க?” பூரணி கேட்டாள்

”நல்லா இருக்கேன்”என்று சொன்ன கணேசன் வரவிருக்கும் ஆபத்தை எப்படி எதிர்கொள்வது என்று யோசிக்கத் தொடங்கினான்.

அப்போது அறை மணி மீண்டும் ஒலித்தது.

பூரணி முந்திக் கொண்டு போய்க் கதவைத் திறந்தாள்.

அங்கே நின்றிருந்த பெண் பூரணியைப் பார்த்ததும் திகைத்தாள் பின் அறை எண்ணைச் சரி பார்த்தாள்.214தான் என உறுதி செய்து கொண்டாள்.

அதற்குள் வேகமாக அங்கு வந்த கணேசன்அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்து ”வாருங்கள். உங்களுக் காகத்தான் காத்திருக்கிறேன்.இவர்கள் என் நண்பனும் அவனுக்கு நிச்சயம் செய்யப்பட்ட பெண்ணும்  முருகேசன்,பூரணி.நாம் இருவரும் வெளியே செல்லலாம்” என்று அந்தப் பெண்ணிடம்  சொல்லி விட்டு மற்ற இருவரையும் பார்த்து” நான் போய் வருகிறேன்.சென்னையில் சந்திப்போம் பூரணி “என்று சொல்லி விட்டு வேகமாக அப்பெண்ணுடன் அகன்றான்.

முருகு பூரணியிடம் சொன்னான்”அவனுக்குத் தெரிந்த பெண்ணாம்.அவர்கள் வீட்டுக்குப் போய் வருவான்”என்று சொல்லி விட்டு”நீ எப்படி இங்கு திடீரென்று?”எனக் கேட்டான்.

“ஏங்கள் வாடிக்கையாளர் நிறுவனத்தில் ஏதோ மென்பொருள் குழப்பம்.அதைச் சரி செய்ய நான்தான் வரவேண்டியதாயிற்று.இன்றுகாலைதான் வந்தேன். வந்தவுடன்.இங்கிருந்து பேசுகிறேன் என்று சொல்லாமல்  உங்கள் கைபேசியில் பேசினேன்.உங்கள் இருப்பிடமும் தெரிந்து கொண்டேன்.வந்த வேலை முடிந்து விட்டது.  அவர்களது விருந்தினர் விடுதி யில்தான் தங்கியிருக்கிறேன்.நிறுவனத்தின் மகிழ்வுந்தில் இங்கு வந்தேன்.நாளை மறுநாள் நீங்கள் செல்லும் அதே விமானத்தில்தான் நானும் வருகிறேன்.இன்று இரவு அந்த நிறுவனத்தின் தலைவர் ஒரு விருந்து அளிக்கிறார்.நீங்கள் இங்கு இருக்கிறீர்கள் என்று சொன்னவுடன் உங்களையும் அழைத்து வரச் சொன்னார்,தயாராகுங்கள்.போகலாம்”

அவனுக்கு அவளிடம் கொஞ்சம் நெருக்கமான உரிமை எடுத்துக் கொள்ள ஆசைதான், ஆனாலும் அவள் தப்பாக எடுத்துக் கொள்வாளோ என அஞ்சினான்.

இருவரும் புறப்பட்டார்கள்

சிறப்பான விருந்து.விருந்து முடிந்ததும் அவர் சொன்னார்”நாளை உங்கள் இருவருக்கும் ஒரு வேலையும் இல்லை அல்லவா?என் வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு சீரடி போய் வாருங் களேன்”

முருகேசனுக்கு உடல் சிலிர்த்தது.