புனேவுக்குப்போன முருகு.-கதையின் முடிவு

முன்குறிப்பு: பலர் முருகு தவறு செய்து விடக்கூடாது என்ற கருத்தில் இருப் பதாகத் தெரிகிறது. ஆனால் முருகு ஒரு நோக்கத்துக்காக,வீட்டில் பொய் சொல்லி விட்டுப் புனே வந்தவன் .அந் நோக்கம் நிறைவேறாமல் போனால் அவன் மனரீதியாகப் பாதிக்கப்படக் கூடும். எனவே அவன் விருப்பம் நிறைவேறட்டும்!ஒன்று செய்யலாம்.அவன் தவறு செய்யாமல் தப்பிப்பது போல் ஒரு முடிவும் எழுதிப் பார்க்கலாம்.

இன்னொரு செய்தி.சிலர் நினைப்பது போல் கதையில் திருப்பம்.மர்மம் எதுவும் இல்லை. முடிவில் ஒரு முரண்நகை இருக்கலாம்.அதுவே சரி என்று எனக்குத் தோன்றியது.

இனி,கதைக்குள் போவோம்

.....................

கதவைத் திறந்த முருகு பிரமித்துப் போனான்.

இப்படி இளமையும் அழகும்,நளினமும்,கம்பீரமும் நிறைந்த ஒரு பெண்ணை அவன் எதிர்பார்க் கவில்லை.

”திரு முருகேசன்?நான் மாலினி.XXX வழித்துணை சேவை”நுனிநாக்கு ஆங்கிலத்தில் அவள் இனிமையாகப் பேசினாள்.

“உள்ளே வா….ருங்கள்!”

உள்ளே நுழைந்த அவள் கணேசனைப் பார்த்ததும் அவள் புருவம் உயர்ந்தது

”இருவர் இருக்கிறீர்கள்?”

குரலில் ஒரு மனக்குறை.ஏளனம்.

கணேசன் முந்திக்கொண்டு சொன்னான்”இல்லை!நீங்கள் துணையாக இருக்க வேண்டியது அவனுக்குத்தான்.நான் இப்போது வெளியே  செல்கிறேன்.”பின் முருகுவைப் பார்த்து ”வாழ்த்துகள் .நான் என் நண்பர்கள் சிலரைப் பார்த்து விட்டுப் பத்து மணிக்கு மேல் வருவேன்”என்று கூறி வெளியே சென்று விட்டான்.

முருகு கதவைத் தாளிட்டான்

அவள் கட்டிலில் சென்று அமர்ந்தாள்.

சில மணித்துளிகள் அறிமுகங்களில் சென்றன

முதலில் பணம் கொடு என்று முன்பே கணேசன் சொல்லியிருந்ததால் பத்தாயிரம் ரூபாயை அவளிடம் கொடுத்தான்.

அவள் வாங்கித் தன் பையில் வைத்துக் கொண்டாள்

பின்.........

முருகேசன் அன்று  தன்னைக் கண்டெடுத்தான்.இனி அச்சமில்லை,மனம் நிறைந்து போயிற்று.

அவள் மெல்லத் தன் உடைகளை அணிந்தவாறு ஒரு புன்னகையுடன் அவனைப் பார்த்துச் சொன்னாள்”நீங்கள் ஒரு தனிப்பட்ட மனிதர்.எனக்கு உங்களைப் பிடித்திருக்கிறது.’

ஏனோ அவனுக்கு வெட்கம் வந்தது!

”பசிக்கிறது’ அவள் சொன்னாள்

முருகுவுக்கும் பசியாகத்தான் இருந்தது

“எனக்கும்தான்.எங்கே போகலாம்?ஒரு நல்ல உணவகம் நீங்களே சொல்லுங்கள் “என்றான் முருகு

”சரி.நான் உங்களை ஒரு நல்ல இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்கிறேன் வாருங்கள்.அதற்கு முன் என் கலைந்த ஒப்பனையைச் சிறிது சரி செய்து என்னைப் புதுப்பித்துக் கொண்டு வருகிறேன்”என்று சொல்லிக் குளியல றைக்குள் சென்றாள்.

அவள் வெளியே வந்தபின் முருகுவும் போய் முகம் கழுவி வந்தான்.

இருவரும் வெளியே சென்றனர்.போகும்போதே அவள் தன் கைபேசியில் ஏதோ பேசி “இரண்டு இருக்கைகள்” என்று சொன்னாள்.

“வண்டி அழைக்கட்டுமா?”

“வேண்டாம்.என் மகிழ்வுந்து இருக்கிறது.போகலாம்.”

ஒரு பெரிய பணக்காரத்தனமான உணவகத்துக்குச் சென்றனர்.

ஓர் இருட்டு மூலையில் அவர்களுக்கான இருக்கை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது.

பேசியவாறே சாப்பிட்டனர்.சாப்பிட்டவாறே பேசினர்.!

முடிந்தது.

அவள் புறப்படத் தயாரானாள்

” விடை பெறுகிறேன்.அடுத்த முறை புனே வருகையில் அழையுங்கள்” என்று சொல்லி அழகாகக் கண் சிமிட்டினாள்.

முருகு ஒரு உணர்ச்சி வேகத்தில் அவள் கைகளைப் பற்றிக் கேட்டான் ”நாளையும் சந்திக்க முடியுமா?”

அவள் சொன்னாள்”மன்னிக்கவும்  நண்பரே!வியாழக்கிழமைகளில் நான்  விரதம்; துணை போவதில்லை.தவிரவும் நாளை நான் சீரடி செல்லப் போகிறேன். அடிக்கடி செல்வது என் வழக்கம்.பார்க்கலாம்”

அவள் சென்று விட்டாள்

............................கதை இங்கு முடிகிறது.

நண்பர் வே.நடனசபாபதி அவர்கள் தன் பின்னூட்டத்தில்  சொல்லியிருந்தார்கள்//சீரழிய செல்ல சீரடி செல்வதாக சொன்ன அந்த முருகுவுக்கு என்ன நடந்ததென அறிய ஆவல்// என்று.

சீரடி செல்வதாக வந்து சீரழிந்த முருகுவும்,சீரழிந்து போயிருந்தாலும் பக்தியுடன் சீரடி சென்ற மாலினியும் என்பதோடு கதை முடிகிறது!

ஆனால் ஒரு பிற்சேர்க்கை கொடுக்கலாமா எனத்தோன்றுகிறது.சிறிது செயற்கையான முடிவு!

இதோ...

மறுநாள்  அதிகாலை அறையில் தொலைபேசி ஒலித்தது

போர்வையை விலக்கி எழுந்த முருகு தொலைபேசியை எடுத்தான்.

இனிய குரல் ஒலித்தது”முருகேசன்.நான் என் வண்டியில்தான் சீரடி செல்கிறேன். நான் மட்டும் தான்.  நீங்களும் வருகிறீர்களா?சரியென்றால் சொல்லுங்கள்  இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் அங்கு வருகிறேன்.சீரடி சென்று வரலாம்.”

சாயிநாதன் அழைக்கிறாரோ?

முருகு என்ன சொல்லப் போகிறான்?