கொழு கொழு கன்னே......

சென்ற இடுகையின் முடிவில் கண்ணனைத் தவிர மற்ற ஆயர்கள் கையில் இருப்பது ஒரு கோலன்றிக் குழல் இல்லை என்று சொல்லியிருந்தேன்.

அது ஒருகதையை நினைவூட்டுகிறது.

குழந்தைகளுக்கான கதை.

படிக்கப் பொறுமை தேவை

கதை முடிவில் கதையின் முக்கியத்துவம் பற்றிச் சொல்வேன்

..........

ஒரு ஈ.

அதற்குத் தன் பெயர் மறந்து விட்டது.

அலைந்து திரியும்போது ஒரு கன்றுக்குட்டியைப் பார்த்தது.

அதனிடம் சென்று”கொழு கொழு கன்னே என் பேரென்ன ”என்று கேட்டது

கன்று சொன்னது”எனக்குத் தெரியாது;என் அம்மாவைக் கேள்”

ஈ பசுவிடம் சென்று கேட்டது”கொழு கொழு கன்னே,கன்னுந்தாயே என் பேரென்ன”

அது சொன்னது”எனக்குத் தெரியாது என்னை மேய்க்கும் ஆயனைக் கேள்”

ஈ ஆயனைக் கேட்டது”கொழு கொழு கன்னே கன்னுந்தாயே,தாயை மேய்க்கிற ஆயா,என் பேரென்ன”

ஆயன் சொன்னான்”எனக்குத் தெரியாது.என் கைக் கோலைக் கேளு” (தொடர்பு வந்தாச்சா!)

ஈ கோலைக் கேட்டது”கொழு கொழு கன்னே,கன்னுந்தாயே,தாயை மேய்க்கிற ஆயா,ஆயன் கைக் கோலே,என் பேரென்ன”

கோல் சொன்னது” எனக்குத் தெரியாது.நான் இருந்த மரத்தைக் கேள்”

ஈ மரத்திடம் சென்று..........

(இதற்கு மேல் விளக்கமாக எழுதினால் அடி நிச்சயம்!)

இவ்வாறாக,மரம்,மரத்தில் இருக்கும் கொக்கு,கொக்கு நீராடும் குளம்,குளத்தில் இருக்கும் மீன்,மீன் பிடிக்கும் வலையன்,வலையன் கைச்சட்டி,சட்டி செய்யும் குயவன்,குயவன் மண் எடுக்கும் நிலம்,நிலத்தில் இருக்கும் புல்,புல் தின்னும் குதிரை வரை போகும்.

ஒவ்வொரு முறையும் எல்லாவற்றையும் திரும்பிச் சொல்ல வேண்டும்.

கடைசியில்குதிரை ஈ ஈ ஈ என்று கனைக்கும்

ஈக்குப் பெயர் தெரியும்.

இதன்  முக்கியத்துவம் நினைவாற்றலை வளர்ப்பது.வரிசை மாறாமல் ஒவ்வொரு முறையும் சொல்லப் பயிற்சி.

ஒரு காலத்தில் கதை கேட்பது குழந்தைகளுக்குப் பிடித்திருந்தது.

அநேகமாக,வீட்டில் இருக்கும் பாட்டிதான் கதை சொல்லி.

கர்ண பரம்பரையாகக் கதைகள் வருவதுண்டு.

சாப்பிடும்போது கதை சொல்லிச் சோறு போடுவது வழக்கமாக இருந்தது.

கதை கேட்டபடி சாப்பிட்டால் இரண்டு பிடி அதிகமாக உள்ளே போகும்.

இன்றைய குழந்தைகள் அந்தச் சுகத்தை இழந்து விட்டார்கள்.

குழந்தைக்குக் கதை சொல்வது போல்,குழந்தைகளுக்குக்காகக் கவிதை எழுதுவதும் விசேடமானது

குழந்தைக் கவிதை என்று சொன்னால் நினைவுக்கு வருபவர்,அழ.வள்ளியப்பா அவர்கள்.

அவரது ஒரு கவிதை

எளிமையான,நல்லது சொல்லும் கவிதை

”பட்டை போடப் போடத்தான்

பள பளக்கும் வைரமே

மெருகு கொடுக்கக் கொடுக்கத்தான்

மினுமினுக்கும் தங்கமே

அரும்பு விரிய விரியத்தான்

அளிக்கும் மணத்தை மலருமே

அன்பு பெருகப் பெருகத்தான்

அமைதி அடையும் உலகமே.

பாரதியும் ஒரு குழந்தைக்கவிஞன்தான் ஒரு கோணத்தில்

ஓடி விளையாடு பாப்பா என்று பாடுபோது அறிவுரைகள் சொல்கிறான்

அடிமைகளாய் வாழ்ந்த காலகட்டம் எனவே அழுத்தமாகச் சொல்கிறான்

”பாதகம் செய்வோரைக் கண்டால்

நீ பயங்கொள்ளலாகாது பாப்பா

மோதி மிதித்து விட்டு பாப்பா

அவர் முகத்தில் உமிழ்ந்து விடு பாப்பா”

குழந்தை மனிதனின் தந்தை என்றான் ஒரு கவிஞன்

மீண்டும் குழந்தைகளுக்காகக் கதைகள் சொல்லப்பட வேண்டும்

Irony of life....அம்மாவுக்கு உணவளிக்கும் போது சில நேரங்களில் இப்போது நான்  தமாசாக ஈக்கதையைச் சொல்கிறேன்...!