ப.க.பு.மொ. 3....பாரியும் முல்லையும்

காட்டு வழியில் ரதத்தை வேகமாகச் செலுத்தி வந்த பாரி திடீரென்று நிறுத்தினான்.

உடன் இருந்த அங்கவை,சங்கவை இருவரும் ஒருமித்த குரலில் கேட்டனர்”ஏன் தந்தையே ரதத்தை நிறுத்தி விட்டீர்கள்?”

பாரி”அதோ பாருங்கள்” என்று சுட்டிக்காட்டினான்.

அவன் காட்டிய இடத்தில் பசுமையான முல்லைக் கொடி ஒன்று பற்றிப் படர ஆதரவின்றித் தவித்துக் கொண்டிருந்தது.

பாவம் தந்தையே என்றனர் மகளிர்.

”அதற்கு நாம் உதவி செய்ய வேண்டும்.அருகில்,கொம்பு ஏதாவது இருக்கிறதா பார்க்கலாம்”என்றான் பாரி.

மூவரும் ரதத்திலிருந்து இறங்கித் தேடினர்.அங்கு ஆதாரமாக வைக்கக் கூடிய கொம்பு எதுவும் கிடைக்கவில்லை.

பாரி யோசித்தான்.சொன்னான்”நம் ரதத்தின் மேல் அக்கொடியை படர விட்டு விட்டு நாம் அரண்மனை திரும்பி ஆட்களை அனுப்பிப் பந்தல் அமைத்து விட்டு ரதத்தை எடுத்து வரச் செய்யலாம்.”

அங்கவை சொன்னாள்”தந்தையே!இங்கிருந்து அரண்மனை பத்து காத தூரமிருக்கும்.நாம் நடந்து செல்வது சாத்தியமல்ல.ஒன்று செய்யலாம்.நாங்கள் இருவரும் கொடியை எங்கள் மேல் படர விட்டு நிற்கிறோம்.நீங்கள் சென்று விரைவில் ஆட்களுடன் திரும்பி வாருங்கள்”

பாரி சிரித்தான்”ஒரு கொடிக்கு இரு கொடிகள் கொம்பாவதா?நான் நிற்கிறேன்.நீங்கள் என்னிலும் விரைவாக ரதம் ஓட்டுவீர்கள்.சென்று வாருங்கள்”

அவர்கள் மின்னலெனப் புறப்பட்டனர்

முல்லைக் கொடிக்குத் தானே கொழு கொம்பாகி நின்றான் பாரி!