திருமண வரவேற்பும்,விருந்துச் சாப்பாடும்(நிறைவுப்பகுதி)

வீட்டை விட்டுக் கிளம்பும் முன்பே தன் தோற்றத்தைக் கொஞ்சம் மேம்படுத்திக் கொண்டி

ருந்தான்.

நல்ல காற்சட்டை,சட்டை அணிந்து மசூதி பக்கத்துக் கடையில் வாங்கிய ஃபிர்தூஸ் வாசனைத் திரவியத்தைக் கொஞ்சம் தடவிக் கொண்டிருந்தான்.

இப்போது மணமணக்க மண்டப வாசலில் நின்றான்.

அந்த மண்டபத்தின் தரைத் தளத்தில் உணவுக்கூடம்,முதல் மாடியில் திருமணக் கூடம்.

மண்டப வாசலிலிருந்து பார்த்தாலே உணவுக் கூடம் தெரியும்.

அவன் அதை நோக்கி நடக்கும்போதே உணவுப் பந்தி தொடங்கிவிட்டது என்பதைக் கவனித்தான்.

பலர் உள்ளே போய்க்   கொண்டிருந்தார்கள்

இவனும் நேராகச் கூட்டத்தோடு கூட்டமாய் உள்ளே சென்று  ஒரு இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டான்.

வழக்கம்போல் பல உணவுப் பொருட்கள் ஏற்கனவே பரிமாறப்பட்டுத் தயாராக இருந்தன..

மற்ற உணவுகள் வரிசையாக ஆரம்பித்தன.

மணம் அவன் பசியை அதிகமாக்கியது ;சாப்பிடத் துவங்கினான்.

நல்ல ருசி;ரசித்துச் சாப்பிட்டான்.

எல்லாரையும் விசாரித்தபடி வந்தவர்,மேற்பார்வையாளராக இருக்க வேண்டும்,இவன் எதிரில் வந்ததும் “எல்லாம் பிரமாதம்;அதிலும் பன்னீர் பட்டர் மசாலா சூப்பர்” என்றான்

அவர் உடனே பரிமாறும் ஆளை அழைத்து இன்னும் ஒரு சப்பாத்தியும் ,சப்ஜியும் போடச் செய்தார்.

நன்கு வயிறு புடைக்கச் சாப்பிட்டு முடித்தான்.

வெளியே வந்தான்.

வாசலில் பனிப்பாகும்,இனிப்பும் தயாராக இருந்தன.

இரண்டு குலாப்ஜாமுனும் பனிப்பாகு ஒரு கிண்ணமும் வாங்கிக் கொண்டான்.

கரண்டியில் கொஞ்சம் இனிப்பும் பனிப்பாகும் சேர்த்து வாயில் இட்டவுடன்,அந்த இனிப்பும் குளுமையும் கலந்த சுவை அவனுக்குச் சுகமாக இருந்தது.

முடித்தவுடன் ஒரு பீடா போட்டுக் கொண்டான்.

பக்கத்தில் நாற்காலியில் வைத்திருந்த பொட்டலத்தை எடுத்துக்  கொண்டான்,ஏதோ வேலையாக வெளியே போவது போல் சென்று விடலாம் என அவன் நகரத்தொடங் கும்போதுதான் கவனித்தான்,அவனையே உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த அந்த நபரை.

அவனுக்குத் ’திக்’ கென்றது.

குட்டு வெளிப்பட்டு விட்டதோ?

மேலே போவது போல் போக்குக்காட்டலாம் என எண்ணி மேலே போகும் படிகளை நெருங்கினான்.

“ராமனாதன்”

பின்னாலிருந்து குரல் அழைத்தது

திடுக்கிட்டுத் திரும்பினான்.

அந்த நபர்தான் அழைத்தவர்.

அருகில் வந்தார்”என்ன முழிக்கறே!யாருன்னு தெரியலியா.உன்னோடு பள்ளியில் படித்தவன்.குமார்”

அவனுக்கு லேசாக நினைவுக்கு வந்தது.

அவன் தொடர்ந்தான்”தம்பி கல்யாணத்துக்கு பழைய நன்பர்களையெல்லாம் அழைக்க

வேண்டும் என எண்ணினேன்.சண்முகம் சொன்னான் நீ சென்னையில் இருப்பதாக.ஆனால் விலாசம் தெரியவில்லை.பரவாயில்லை.எப்படியோ நீயே தெரிந்து கொண்டு வந்து விட்டாய்.ரொம்ப சந்தோசம்.வா போகலாம்.”

ராமனாதனின் கையைப் பிடித்தபடி ஏதோ பேசிக்கொண்டே அவன் மாடி நோக்கிப் புறப்பட்டான்.

படி ஏறும்போது ராமனாதனின் கால்கள் பின்னின!

அவன் கையில் இருந்த காலிப் பரிசுப் பொட்டலம் மிகக் கனமானதாக இருந்தது!

டிஸ்கி:இது ஓர் இருத்தலியல் வகையைச் சேர்ந்த கதை என நான் சொன்னால் மறுக்கவா போகிறீர்கள்?!