மரண வாடை-பகுதி-2

அந்தச் சிறுவனின் மரணம் சங்குவைப் பெரிதும் பாதித்தது.

ஆனால் தான் எந்த வகையிலும் அம்மரணத்தைத் தடுத்து நிறுத்தியிருக்க முடியாது என்பதையும் அவன் உணர்ந்தேயிருந்தான்.

மரணத்தின் வாடை,அது எப்படிப்பட்ட மரணமாயினும் ,தன்னால் உணர முடிவதை ஒரு திறமையாகக் கொள்ள அவனால் முடியவில்லை.

அந்நிகழ்வுக்குப் பின் பல மாதங்களுக்கு அந்த வாடை இல்லை;அதாவது அவனுக்குத் தெரிந்தவர் எவரும் இறக்கவில்லை.

அந்நாட்களில்தான் அவனது முறைப்பெண் கவிதாவுக்குத் திருமணம் முடிவானது.

அவன் கவிதாவை நேசித்தவன்

ஆனால் அவர்கள் வசதி கூடியவர்கள் என்பதால் அவன் நேசம் அவ்வளவில் நின்று போயிற்று.

அதன் பின்னும் அவன் நேசம் மனத்துக்குள் அழுந்திக் கிடந்தது.

அவள் திருமணம் நன்கு நடந்து  அவள் மகிழ்ச்சியாக வாழ வேண்டும் என்றே அவன் மனமாற விரும்பினான்.

திருமண ஏற்பாடுகளில் இயன்ற வரை உதவி செய்தான்

மாப்பிள்ளையை அவன் முன்பே பார்க்க வாய்ப்புக் கிடைக்கவில்லை.

திருமணத்துக்கு முதல் நாள் பையன் வீட்டார் வந்து சேர்ந்தனர்.

அவர்களை வரவேற்கும் கும்பலில் அவனும்.

மாப்பிள்ளை  வண்டியிலிருந்து இறங்கி நடந்து அவனை நெருங்கினார்.

குப்பென்ற அந்த வாடை,

மறக்க முடியாத அதே வாடை.

மாப்பிள்ளை அவனைக்கடந்து அவர்களுக்கு ஒதுக்கியிருந்த அறைகளின் பக்கம் செல்லலானார்,அந்த வாடையையும் அழைத்துக் கொண்டு.

அவனுக்கு நெஞ்சு அடைப்பது போலிருந்தது..அவசரமாகப் போய்த் தண்ணீர் எடுத்துக் குடித்தான்.

கடவுளே! இது என்ன சோதனை.?மாப்பிள்ளை இறக்கப் போகிறார்.நாளை கிருமணம்.அதன் பின் அவர் இறந்தால் கவிதாவின் வாழ்க்கை என்னாகும்?

கல்யாணத்தை நிச்சயமாகத் தடுத்து நிறுத்த முடியாது.

இந்தக் காரணத்தைச் சொன்னால் யாருமே ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை.

மாறாக இவனது நோக்கத்தின் மீதே சந்தேகம் ஏற்படும்.

என்ன செய்யலாம்?

யோசித்தான்…..

(இறுதிப் பகுதி இனி வரும்)