கண்ணம்மா அந்தாதி

கட்டிக் கரும்பே கனியமுதே  கண்ணம்மா

சுட்டித் தனத்தால்  என்னுள்ளம் கவர்ந்தவளே

எட்டிப் பிடிக்க முடியாமல் ஏனோ ஓடுகிறாய்

சட்டென்று  கன்னத்தில் தருவாயா ஒரு முத்தம்?

முத்தம் என்றதுமே முகமெல்லாம் சிவக்கின்றாய்

ரத்தமெல்லாம்  மொத்தமாய் பாய்ந்து  வந்தது போல்!

சத்தமின்றித் தரவேண்டும் முத்துப்பல் வாய் குவித்து

நித்தம் அந்நினைவினிலே மகிழ்ந்திருப்பேனே நான்.

நான் செய்த புண்ணியமே நீயாகி வந்ததோ

தேன் மொழி பேசி மனம் இனிக்கச் செய்தவளே

ஊன் உருக்கி என் உள்ளம் நுழைந்தவளே

ஏன் என் மீது  இன்னும்இந்தப் பாரா முகம்?

முகம் என்னும் முழுமதியை மூடி மறைக்காமல்

அகம் குளிர நான் காண வழிவகை செய்யாயோ

சகம் முழுதும் சலிப்பின்றி நான் தேடினாலும்

சுகம் வேறு உண்டோ சொல்லடி என் கண்மணியே

மணி போலச் சிரிக்கின்றாய்,மயில் போல் ஆடுகின்றாய்

அணிகலன்கள் ஏதுமின்றி அழகாய்  மின்னுகின்றாய்

பணியாளனாய் உன் பக்கத்தில்   இருந்து பிறவிப்

பிணிதீர சேவை செய்ய வரம்  ஒன்று தந்தருள்வாய்!