புத்திர சோகம்

ஒரு தாய்.

வயது 96.

முப்பத்திரண்டாவது வயதில் கைம்பெண்ணானவள்.

அப்போது மூத்த மகனுக்கு வயது 16

கடைக்குட்டிப் பையனுக்கு வயது 5.

இடையில் மூன்று பெண்கள்.

குடும்பம் சிரமப்பட்டு முன்னேறியது.

படிப்பைத் தொடராமல் பெரிய மகன் 18 வயதில் ஒரு வங்கிப்பணியில் சேர்ந்தான்

முதல் மூன்று மாதம் சம்பளம் கிடையாது.

பின் நாற்பது ரூபாய் சம்பளம்.

குத்தாலத்தில் (மாயவரம்)ஒரு சொந்த ஓட்டு வீடு.

அதிலிருந்து வாடகை ரூபாய் 15.

சிக்கனமாகக் குடும்பம் நடத்தி பெண்களை எஸ் எஸ் எல் ஸி வரை படிக்க வைத்து மணம் முடித்தும் கொடுத்தாயிற்று.

குடும்பத்துக்காக மகன் தன் சில தேவைகளைத் தியாகம் செய்ய நேர்ந்தததுண்டு.

கடைசிப்பையன் கல்லூரியில் படிப்பது என்றால் விடுதியில் தங்கிப் படிக்க வைக்கும் அளவுக்கு வருமானம் போதாது.

எனவே பெரிய மகன் வங்கி நிர்வாக இயக்குனரைச் சந்தித்துக் கல்லூரி இருக்கும் ஊருக்கு மாற்றல் கேட்டுப் பெறுகிறான்

சிறிய ஊர்தான்,தம்பியைப் படிக்க வைக்கிறான்.

பட்டப்படிப்புக்குப் பின் மேற்படிப்பு சாத்தியமில்லை!

ஆனால் அந்த வங்கியைப் பெரிய வங்கி ஒன்று எடுத்துக் கொள்ள,அதனால் சம்பளம் உயர,அண்ணன் தயவில் தம்பி சென்னை சென்று பட்ட மேற்படிப்புப் படிக்க முடிகிறது.

இருவருக்கும் வயது வித்தியாசம் 11.

தனக்குப் படிக்க முடியாமல் போனாலும் தம்பி படிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தின் வெற்றி.

தன கடமைகள் செவ்வனே செய்து வாழ்க்கையை முழுமையாக வாழ்ந்தவர் 81 வயதில் இறைவனடி சேர்ந்தார்

ஆனால் தலைச்சன் மகனை இழந்து மாளாத புத்திர சோகத்தில் தவிக்கும் அந்தத் தாயைப் பார்த்து இளைய மகன் மனதுக்குள் அழுவதைத் தவிர வேறு என்ன செய்ய முடியும்.?

அந்தத்தாய் சில காலமாகவே இறைவனை வேண்டி வந்தாள்- முதலில் தான் போய்ச் சேர வேண்டும் என.

ஆனால் இறைவனுக்குக் கருணையில்லை.

தவிக்க விட்டு விட்டான்.

இறை நம்பிக்கையே ஆட்டம் காண்கிறது-அத்தாய்க்கு அல்ல.இளைய மகனுக்கு.

தாய்க்கு என்ன ஆறுதல் சொல்ல?

அவளுக்கு மனச்சாந்தி கொடு என்று யாரை வேண்ட?

                                                     அம்மாவும் அண்ணாவும்

அண்ணாவுக்கு என் அஞ்சலி