ஒரு மாலை நேர அனுபவம்!

சில நாட்களுக்கு முன்….

மாலை மணி 5.00.

வடபழனி கிரீன்பார்க் ஓட்டலில் நடக்க இருந்த ஒரு திருமண வரவேற்பில் கலந்து கொள்ள வேண்டும்.

சென்று திரும்புவதற்கு வாடகை மகிழ்வுந்து என்றால் செலவு அதிகமாகி விடும் (இப்போதெல்லாம் தானியில் செல்வதை விட வாடகை மகிழ்வுந்தில் செல்வது செலவு குறைவு; வசதி அதிகம்)

எனவே போகும்போது பேருந்தில் சென்று விட்டு திரும்புகையில் அழைப்பு வாடகை மகிழ்வுந்தில் திரும்பலாம் எனத் தீர்மானித்து, 5E  பிடிக்கப் பேருந்து நிறுத்தத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டி ருந்தேன்.

நிறுத்தத்துக்குச் சிறிது தொலைவே இருக்கும்போது அந்த மனிதர் எதிரே வந்தார்.வேட்டி, பழுப்படைந்த வெள்ளைச் சட்டை,கையில் ஒரு துணிப்பை.

என்னைப் பார்த்து கை அசைத்தார். 

எனக்கு யாரென்று தெரியவில்லை;யாரிவர் என்று யோசித்தேன்.

அவரே பேசத் தொடங்கினார்”சர்க்கரை,ரத்த அழுத்தம் எல்லாம் அதிகமாகி விட்டது.அதனால் மலரில் சோதனை செய்து கொண்டு வருகிறேன்.மாத்திரை வாங்கப் பணம் குறைகிறது. நல்ல வேளை உன்னைப் பார்த்தேன்;கொஞ்சம் மாத்திரை வாங்கிக் கொடேன்”அருகில் ஒரு மருந்துக்கடையும் இருந்தது

அவர் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போதெ பேருந்து வருவதைக் கவனித்து,அவருக்குப் பதில் ஏதும் சொல்லாமல் நிறுத்தத்தை நோக்கி விரைந்தேன்

பின்னிருந்து அவர் குரல் என்னைத் துரத்தியது”வாங்கிக் குடுக்க மாட்டியா?”

பேருந்தில் ஏறி விட்டேன்.

அதிசயமாக இருக்கையும் கிடைத்தது.

அமர்ந்தேன்.

ஆனால் ஓட்டலை அடையும் வரை அந்தக் குரல் என் காதில் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது.

பேருந்தில் யோசித்துக் கொண்டே சென்றேன்.

இந்தப் பேருந்து இல்லாவிட்டால் அடுத்த பேருந்து.

அவர் சொல்வதைக் கேட்டு,அவரை விசாரித்து அவர் சொல்வது உண்மையா எனத் தெரிந்து கொண்டு,அவருக்கு உதவியிருக்கலாமோ?(பணம் கொடுக்காமல்,மாத்திரையாக வாங்கிக் கொடுத்திருக்கலாம்.100-200 ஆகியிருக்கலாம்))

பேருந்து பிடிக்கும் என் அவசரத்தில்  ஒரு உண்மையான வேண்டுகோளைப் புறக்கணித்து விட்டேனோ?

சினிமாவில் வருவது போல்,மனச்சாட்சியின் மற்றொரு உருவம் வாதிட்டது……….

அவரைப் பார்க்கும்போதே தெரிந்த்து,அவர் வசதியானவர் இல்லை என்று.

ரத்தப் பரிசோதனை செய்து கொள்ள எத்தனையோ இடங்கள் இருக்க மிக அதிகமாகச் செலவாகும் மலருக்குப் போயிருப்பாரா?

நாங்கள் சந்தித்த இடம் மலரிலிருந்து அவரால் நடந்து வரக் கூடிய தூரம் அல்ல;ஏன்அங்கு வந்தார்?

பணம் குறைவாக இருந்தால் மாத்திரைகளைக் குறைத்து வாங்கிக் கொண்டு பின்னர் மீதியை வாங்கலாமே?ஏன் செய்யவில்லை?

அறிமுகமில்லாத என்னை ஏன் தெரிந்தவன் போல் நடித்தார்?

கேள்விகள்,கேள்விகள்,கேள்விகள்…………

என் மனச்சாட்சியின் இரு உருவங்களும் இன்னும் சண்டையிட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன!

நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள்?